در نگاه جستجوگر محمد طباطبائی انسان رانده شده از بهشت، دیگر در زمین نیز جایی ندارد و بدین سبب در عزیمت به سرزمینی تازه  در فضایی سرد و خاموش، معلق مانده است. سکون غمبارِ حاکم بر فضا، خبر از متلاشی شدن امنیتی خوشبینانه را می دهد. صلحی به اجبار برای بقاء، ماحصلِ تمامیِ ادوار بودنِ بشر است . پیکره ها به سکوتی مطلق فراخوانده می شوند؛ سکوتی که پس از یک جنجالِ بی نتیجه، خواهی نخواهی پیش می آید تا “بود” را ممکن سازد >>> mohammadtabatabai.com

In Mohammad Tabatabai’s exploring point of view, expelled man from Paradise has no place on the Earth and for this reason is suspended while traveling to a new land in a very dark and quiet space. The sad stillness of the space tells us about decomposing an optimistic security. A mandatory peace for survival is the result of the whole history of human life. The figures are called to an absolute silence, an inevitable silence that has come willy-nilly after a fruitless controversy to make “being” possible >>> mohammadtabatabai.com 

نمایش گالری در اندازه بزرگ