" ايرانيان در مورد زنان خانواده ي خودشان بسيار تودار هستند ولي درباره ي زناني كه با آنان نسبت ندارند زياد شوخي مي كنند و با چنان لحني درباره ي زنان ديگران صحبت مي كنند كه گويي جز همسر و خواهر مادر خودشان زن نجيبي در ايران وجود ندارد. در مورد سايرين نه فقط شك و ترديد بلكه آشكارا سوء نيت زياد به كار مي برند"— دوگوبينو، كنت(1367). سفرنامه ي كنت دو گوبينو، ترجمه ي عبدالرضا هوشنگ مهدوي، تهران: كتاب سرا.