رادیو فردا:
علی افشاری: شیوع گسترده بیماری کووید ۱۹ در ایران، علاوه بر شکل‌دهی به بحران زیستی گسترده، پیامدهای سیاسی و اجتماعی و بینشی دامنه‌داری دارد که با گذشت زمان تأثیرات آن‌ها بیشتر آشکار می‌‌شود.
یکی از پیامدها که از ابتدا چالش بزرگی را شکل داد، بحث تعطیلی بقاع متبرکه در ایران و امامزاده‌ها بود. در تصور سنتی شیعه، این مراکز به عنوان نقاطی برای شفا قلمداد می‌شوند. منظور از شفا هم درمان جسمانی بیماران است.
ادعاهای تأییدنشده‌ای نیز مبنی بر درمان بیماران در ادوار مختلف مطرح شده که در هیچ‌یک از آن‌ها به‌روشنی ثابت نشده که تأثیر حرم و مکان مقدس در اتفاق ادعایی چه بوده است.
البته می‌توان تصور کرد که تمرکز روحی و افزایش قدرت روانی و معنوی باعث شده باشد در بیمار نوعی مقاومت ایجاد و سیستم ایمنی بدنش تقویت شود، اما نمی‌توان به لحاظ علمی و عینی این ادعا را تبیین کرد که چگونه حضور در مکان خاص که ادعا می شود محل تدفین یک شخصیت مقدس دینی است، می‌تواند عوامل عینی و مادی بیماری را از بین ببرد.
هنوز مشخص نشده است چرا شهر قم، علی‌رغم اطلاع مسئولان از شیوع گسترده ویروس کرونا، قرنطینه نشد و حرم حضرت معصومه به‌موقع بسته نشد. تولیت حرم حضرت معصومه در ابتدا نسبت به انجام این اقدام ضروری مقاومت کرد و مدعی شد این کار اساس فقه شیعه و توصیه‌های بزرگان فقه را زیر سؤال می‌برد، و اماکن متبرکه درمان‌بخش و موجد شفا هستند.
البته، بعد از رشد بیماری کووید ۱۹ و تشدید خطرات و فشار اجتماعی، تا حدی مجبور به عقب‌نشینی شدند و تمامی حرم‌ها در ایران تا اطلاع ثانوی، بر اساس توصیه وزارت بهداشت، تعطیل شد. ناگفته نماند که برخی چهره‌های شاخص مرجعیت قم از ابتدا نظر موافق خود را نسبت به نظر متخصصان اعلام کردند.
در بین روحانیت نیز نظرهای متفاوتی بروز یافته است. تعطیلی سریع حرم‌های امام حسین و امام علی در عراق نیز دیگر مجالی برای مخالفت باقی نگداشت. پخش فیلم فردی که ضریح حرم حضرت معصومه در قم را به‌گونه‌ای زشت و مایه وهن دین لیس می‌زد، واکنش‌های منفی گسترده‌ای را برانگیخت، تا جایی که مسئولان و حامیان حکومت نیز از این عمل برائت جستند و آن را به روحانیون منتقد نسبت دادند.
برو به آدرس
نظرات