به یاری اهورا مزدا

“ای خداوند جان و خرد، هنگامیکه در اندیشه خود تو را سر آغاز و سرانجام هستی شناختم، آنگاه دریافتم که تویی سرچشمه منش پاک (وهومن)، که تویی آفریننده راستی و داور دادگری که کردار مردمان را داوری می کند.”

گاتها، هات ۳۱، بند ۸

جشن بهمنگان (که معرب آنرا بهمنجه نیز می نامند) از جشنهای ماهیانه می باشد که با برابر شدن نام روز و نام ماه در گاهشماری ایرانی، آن روز را جشن می گیرند. جشن بهمنگان در روز بهمن از ماه بهمن، یعنی دومین روز از ماه بهمن در گاهشماری ایران باستان می باشد، که در گاهشماری کنونی، روز ۲۶ دی ماه است.

واژه بهمن که از واژه اوستایی “وهومنه” ریشه گرفته، از دو بخش تشکیل شده. “وهو” به معنای خوب و نیک، و “منه” به معنای اندیشه و منش می باشد. بنابراین، بهمن به گفتار ساده به چم اندیشه نیک می باشد، ولی این واژه در اوستا مفهوم ژرفی دارد.

در گاتها که بنگریم، همیشه “وهومن” در کنار “اشا” آورده شده و از آنها بعنوان سپندینه ترین ویژگی هایی که آدمی را برای رسیدن به آرمان بلند اهورایی و پیشبرد جهان بسوی راستی یاری می کنند، یاد می کند. در هات ۲۹ نیز، اهورامزدا با هم پرسگی “وهومن” و “اشا” و “گئوش اوروان” است که اشو زرتشت را بعنوان راهنمای آدمیان بر می گزیند. همچنین، “وهومن” نخستین امشاسپند در آیین زرتشتی می باشد، یعنی پایه ای ترین مرحله برای رسیدن انسان به کمال. امشاسپندان فروزه های اهورایی هستند که آدمی با تقویت آنها در وجود خود می تواند به مرحله جاودانگی (امرداد) برسد. ادامه در سایت ..........

نگارنده نازنین زرین کلاه