نامش آریانا و ۳٠ ساله است. آنچه در ویدیو قابل مشاهده است چند روز پیش در چهارم سپتامبر همین سال اتفاق افتاده است. جای سوزن انداختن نیست، زن و مرد و کودک همه هستند و تماشا میکنند (ویدیو ↓). محل؛ ورزشگاه غازی کابل.

به شانزدهم نوامبر سال ١٩٩٩ برگردیم، زرمینا ۳۵ ساله، مادر دو نوزاد یکسالۀ دوقلوی پسر و دختر، در مقابل چشم تماشاگران در حالی که در لحاف-پیچ حجاب اجباری برقع پیچیده شده در منطقه پنالتی جلوی دروازه فوتبال به زانو میزنند و از پشت سر سه گلوله در سرش خالی میکنند( ویدیو ↓، هشدار و هشدار، بسیار دلخراش). محل؛ ورزشگاه غازی کابل.

زن ستیزان در افغانستان، مانند ایران، به آزادگانی همچو بانو آریانا سعید  "فاحشه" میگویند و قتل زنی مانند زرمینا را نشانگر شریعتمداری خود میدانند.

ولیکن، آریانا با خواندن آواز و شاد کردن هزاران انسان در همان محل، دقیقاً همان قتلگاه زرمینا، حرف آخر را میزند.

فصل روئیدن گلها آمد، نوبت سیل و تماشا آمد. شاد باش و شاد زی افغان، باشد در ورزشگاه آزادی تهران هم شاهد همیندست آزادی ایرانیان باشیم.

دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.

"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"

تبریک

ویدیو دلخراش: