New Year Resolution

ژینوس صارمیان

چند شب پیش با عجله برگشتم خونه که برای مهمونی پات‌لاک غذایی آماده کنم. نخود و لوبیا رو از قبل خیس کرده بودم به نیت اینکه شاید آش رشته درست کنم، ولی دیدم دخترم حالش خوب نیست و داره مریض می‌شه.

دلم نمی‌اومد جشن ایرانی رو از دست بدم، ولی نمی‌خواستم باعث مریض شدن بقیه هم بشیم. پس با خودم گفتم بی‌خیالِ آش، یه سوپ ساده برای دخترم درست کردم، آب پرتقال گرفتم، و در نهایت اون جعبه شیرینی‌ای که برای مهمون‌های عیدی که سال‌هاست پیداشون نشده ، خریده بودم رو هم برداشتم و رفتم مهمونی.

اونجا که رسیدم دیدم خانوم‌های هنرمند ایرانی چه غذاهای رنگ‌به‌رنگ و خوش‌ظاهری درست کرده و چهار نفر هم قابلمه‌ های بزرگ آش آورده بودند! با خودم گفتم چقدر خوبه که آدم گاهی فقط بشینه و هنر دیگران رو تحسین کنه، بدون اینکه بخواد خودی نشون بده.

سال‌ها فکر می‌کردم باید از هر انگشتم یه هنر بریزه تا حس موفق بودن کنم، ولی حالا می‌بینم که «ریلکس بودن» و «توانایی لذت بردن از کارهای سایر افراد» خودش یه مهارت مهمه؛ مهارتی که خیلی‌هامون، از جمله خودم، باید یاد بگیریم.

پس تصمیم امسالم اینه: هرجا که شد فقط نظاره‌گر باشم (شما بخونید: در صورت لزوم تنبلی کنم!) و انرژی‌مو برای مواردی بذارم که واقعاً لازمه.