گل گلاب

 

چه کسی افغانی ها را از لب مرز سوار میکنه و میاره داخل شهرهای مملکت؟

قطعا یه راننده و قاچاقچی ایرانی!

چه کسی به افاغنه توی شهرهای بزرگ و کوچیک خونه اجاره میده؟

یه صاحب خونه ایرانی!

چه کسی افاغنه را میبره سر کارهای روزمزد ، کنتراتی ، و داخل شرکت ها براش موقعیت شغلی درست میکنه؟

یه دلال یا پیمانکار ایرانی!

چه کسی به افاغنه خوراک ، لباس ، بنزین و وسیله نقلیه و وسایل زندگی میفروشه؟

یه فروشنده و کاسب ایرانی!

چه کسی میره توی پاسگاه محل و با پارتی بازی کارگر افغانی خودشو آزاد میکنه و برش میگردونه سرکار؟

یه کارفرما یا پیمانکار ایرانی!

این لیست ته نداره ، و جواب تمام سوالات مربوط به ابربحران افاغنه به خود ما ختم میشه.

مقصر اصلی و ایجاد کننده این ابربحران جمهوری اسلامی بود که با سیاست های ویرانگرش ، عامدانه مرزها را برای ورود ملیون ها افغانی باز گذاشت.

اما در ادامه خود ما آب به آسیاب ج اسلامی ریختیم و آخوند را در رسیدن به مقاصد شومش درباره ایران یاری کردیم.

واقعا چرا ایرانی ها با دست خودشون در پازل ویرانگر آخوند بازی کرده و مملکت را ناامن و بحرانی کردن:

فقر! فقر! فقر!

ذینفعانِ حضور میلیونی افاغنه در ایران (به جز برنامه های عامدانه جمهوری اسلامی برای نابودی ایران) دو گروه هستند:

اول سرمایه داران و گروه های سازمان یافته ای که بخاطر منافع خودشون ، قاچاق ، فرار مالیاتی ، نپرداختن بیمه ، سنوات و حقوق قانونی و گرفتن حق حساب ، به افاغنه دخیل بستن.

دوم مردم فقیری که از کنار این افاغنه با اجاره دادن خونه و فروش جنس و خدمات نون میبرن.

هردو گروه بالا دچار فقر هستند ، اولی دچار فقر هویتی و فرهنگی و اخلاقی ، دومی مبتلا به فقر مالی و عقب افتادگی و تحقیرشدگی.

جمهوری اسلامی ضربات جبران ناپذیری به این سرزمین و ملت زد ، اما هیچ کدوم از ضربه هاش به قدرت و نابودگری فقر نبوده.

ملتی که همیشه به پیشینه تاریخی و عرق ملی و حس ناسیونالیسم خودش میبالید ، فقر بلایی به سرش آورد که با چشمان بسته و روح تحقیر شده ، دشمنِ خودشو آورد وسط مملکت و بهش اجازه داد از منابع و منافع این سرزمین چپاول کنه و همیشه طلبکار و دستش روی ماشه باشه.

شبیه همین اشتباه درخصوص افاغنه ، در دیگر عرصه ها هم توسط خود ما تکرار شده ، مهم ترینش بحث ادامه حکمرانی آخوندها هست.

ملت با دست خودش آخوند را به صدر نشوند و فربه کرد و بهش اجازه داد این سرزمین را نابود و ملت را آوراه و قحطی زده کنه.

اگر ایرانی مایل و طالب نبود ، آخوند حتی یک روز هم قادر نبود به این سرزمین حکومت کنه.

استمرار حکومت آخوندها بعد از چند دهه ویرانی و خسارت محض ، بخاطر فقر چند بُعدی و غفلت تاریخی و سابقه خراب ملت ما هست.

در بحث تحریم ، مافیای قاچاق سوخت ، مافیای واردات اجناس تقلبی ، مافیای کنکور و صدها مافیای دیگه ای که مملکت را به گروگان گرفتن هم  پای گروهی از خود ما ایرانی ها وسط هست و داریم بخاطر منافع شخصیمون به یک ملت و یک سرزمین لطمه های جبران ناپذیر میزنیم.

این ملت در یک موقعیت خاص جمود فکری و کوته بینی تاریخی و بی فرهنگی خزنده گیر کرده ، چشمشو به حقایق بسته و هر روز قدرتش تحلیل رفته و فقیر و توسری خور تر شده.

هیچ حرکتی برای عبور از این روزگار ویرانگر انجام نمیده و همیشه دنبال مقصر یا منجی خارجی و آسمانی میگرده.

توهمش بر تعقلش چربیده ، و مثل چند سده اخیر ، خودش زمینه ساز سقوط و نابودی مملکت شده.

برای رهایی از این چرخه سقوط و پسرفت ملی و هویتی باید یه فکر دیگه کرد.

این سرزمین نیاز به تغییرات بنیادین و دردناک داره.

عالمی دیگر بباید ساخت ، وز نو آدمی...