آسو:

مریم فومنی

اهواز با بیست محله‌‌ی حاشیه‌نشین بیشتر از همه‌ی شهرهای ایران حاشیه‌نشین دارد و خوزستان با ۱۷۵۰۰۰۰ نفر حاشیه‌نشین، بیشتر از همه‌ی استان‌های دیگر ایران. براساس آماری که وزارت بهداشت منتشر کرده، دست‌کم ۳۳ درصد از ساکنان خوزستان حاشیه‌نشین‌اند که بیش از ۴۰۰۰۰۰ نفر آنها در اهواز زندگی می‌کنند.[1]

اگرچه در آمار و اخبار رسمی‌ و حتی در بسیاری از مطالعات دانشگاهی منتشر شده در داخل ایران، به قومیت ساکنان‌ محله‌های حاشیه‌نشین اشاره نمی‌شود[2] اما بنا به گفته‌ی فعالان و پژوهشگران محلی بیشتر این محله‌ها مطلقاً عرب‌نشین‌اند یا اکثریت ساکنانشان عرب هستند.

مثل بسیاری از محله‌های حاشیه‌نشین در همه‌ی جای ایران، حاشیه‌نشین‌های اهواز نیز با فقر و نبودِ ابتدایی‌ترین امکانات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند. چنان‌که محسن موسوی‌زاده، عضو شورای شهر اهواز به خبرگزاری ایلنا گفته است: «مناطق غربی اهواز مثل ملاشیه با جمعیتی بیش از ۵۰ هزار نفر و مناطقی مثل کوی سادات، مندلی، گلدشت، سیاحی، عندو و سلیم‌آباد با جمعیتی بیش از ۱۲۰ هزار نفر هنوز از جاده‌های آسفالت و سیستم فاضلاب بی‌بهره‌اند. اکثر خیابان‌ها یا آسفالتشان تخریب شده و یا بر اثر بارندگی‌ها و پس زدن فاضلاب با مشکل آب‌گرفتگی روبرو می‌شوند.»

به ‌گفته‌ی او در مناطق غربی اهواز هیچ‌گونه فضای سبز، پارک و امکانات ورزشی وجود ندارد. محله‌هایی مثل زویه، زرگان، نورآباد، پاستوریزه، منبع آب، حصیرآباد، کارگری، کوی رمضان و کوی خروسیه در شرق اهواز نیز حتی از کمترین امکانات برخوردار نیستند.[3]

اغلب محله‌هایی که این مقام رسمی به وضعیت نامناسب زندگی در آنجا اشاره کرده، از محله‌های عرب‌نشینِ حاشیه‌ی اهواز هستند. این تقسیم‌بندی قومیتی حاشیه و مرکز یکی از تفاوت‌های عمده در حاشیه‌‌نشینان اهوازی است اما این همه‌ی ماجرا نیست. تقسیم‌بندی جغرافیایی حاشیه و مرکز نیز در اهواز متفاوت است.

برو به آدرس