چيستان

مجید نفیسی

برای روز جهانی كارگر

ميوه نيستم كه بگندم
يا كالا كه بپوسم.
من, محصولِ كارِ خويشتنم.

مورچه نيستم كه به صف روم
يا كاربافك كه تنها تَنم.
من, آبستنِ جمعِ خويشتنم.

با اين همه, در محرابهای پول
بر بتِ وارونه‌ی خويش نماز ميگزارم
و در بازارهای كالا به زنبيل ميكشم
از پاره‌های تنِ گرمِ خود.

حالا بگو كه كيستم
زنده يا مرده به چيستم؟
اين چيستانيست ساده و سمج
از پای كرسی شبِ يلدا.
آيا كار, نفرينِ آفريننده‌ی من است*
يا داستانِ آفرينشم؟

        چهارم ژانويه هزار‌و‌نهصد‌و‌هشتاد‌و‌شش

*- تورات, سِفر پيدايش 3:17-19

A Riddle

Majid Naficy
For International Workers’ Day

I am not a piece of fruit, rotting
Or a commodity in decay.
I am the product of my own labor.

I am not an ant marching in single file
Or a spider webbing in solitude.
I am pregnant with my commonwealth.

And yet, in the temples of money
I kneel at my inverted idol
And in the markets of exchange
I carry a basket of my warm body
Cut in different shapes.

Now, can you tell me who I am
And what keeps me alive or rather dead?
This is a riddle, simple and stubborn
At a winter fire place.
Is labor the curse of my creator*
Or the story of my creation?

                        January 4, 1986

*- Genesis 3:17-19