گزارشی از نیلوفر منصوری، ایران اینترنشنال

نشر کتاب: «سرو ایرانی و جوانه‌های تجدد: در گفتگو با عباس میلانی»

نوشته پشت کتاب از عباس میلانی: «عده ای می گویند ایران تنها یک مفهوم و دلبستگی فرهنگی -زبانی است و به هیچ خاکی و منطقه ای جغرافیایی بستگی ندارد. عده ای دیگر می گویند تنها در خاک ایران می توان ایرانی ماند و به ایران دلبستگی داشت و در حفظ فرهنگ و تاریخش کوشید. من هر دو نظر را گویای گوشه ای از واقعیت می دانم. هر دو تا تمام اند. به گمانم می توان در ایران خاکی بود و نه مهری به ایران داشت و نه در بقابش نقشی داشت. کارگزاران رژیم فعلی مصداق بارز این واقعیت اند. در ایران اند و معاند ایران. می توان در خارج بود و به ارتقای فرهنگ و زبان ایران کمک کرد. برای من خاک ایران به اندازه فرهنگ ایران ستودنی و دوست داشتنی است. در ایران که بودم وجب به وجب خاکش، هر تجربه زندگی روزمره ، هر ضرب المثل، هر عابر، هر کوچه ای برایم مهم و جالب و یادگرفتنی و به یادماندنی بود. وطن به گمانم جایی است که هم فرهنگش و هم خاکش در بن وجود انسان نه تنها جای گرفته بلکه ریشه دوانده و ماندگار شده.»