تیم فوتبال دورتموند به فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، معتبرترین رقابت‌های فوتبال اروپا و جهان صعود کرد. صعود این تیم که بسان شگفتی می‌ماند، یادآور دو کودک جان‌باخته ایران در اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بود؛ «کیان پیرفلک» و «سارینا اسماعیل‌زاده.»
هم کیان پیرفلک ۱۰ ساله و هم سارینا اسماعیل‌زاده ۱۶ ساله، از هواداران تیم فوتبال دورتموند آلمان بودند. پس از راه یافتن این تیم باشگاهی آلمان به فینال رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا، بسیاری از شهروندان ایرانی، یاد این دو را در شبکه‌های اجتماعی زنده کردند.
حالا دورتموند، تیم محبوب میلیون‌ها انسان زنده و دو کودک کشته شده ایرانی، باید ۱۲خرداد۱۴۰۳ در ورزشگاه «ومبلی» لندن برای قهرمانی در لیگ قهرمانان، مقابل رئال مادرید، پرافتخارترین باشگاه فوتبال قرار بگیرد. قهرمانی دشوار است، اما غیر ممکن نیست.
چرا هواداری این دو کودک ایرانی که به دست نیروهای جمهوری اسلامی کشته شدند از تیم دورتموند، متفاوت از هواداری سایر تیم‌هاست؟
چرا دورتموند را دوست داشتند؟
آنچه در مورد محبوب شدن تیم دورتموند برای کیان پیرفلک و سارینا اسماعیل‌زاده، دو کودک کشته شده ایرانی در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ جلب توجه می‌کند، نوع نگاه این دو به تیمی است که مانند باشگاه‌های متمول و پرافتخار، هرساله به عنوان قهرمانی دست نمی‌یابند.
دورتموند در فوتبال آلمان و اروپا بیش از آنکه یک «تیم» یا «باشگاه» باشد، یک «سبک اجتماعی زندگی ورزشی» است.
آخرین قهرمانی این تیم در بوندسلیگا آلمان به سال ۱۲–۲۰۱۱ برمی‌گردد؛ یک سال پیش از تولد کیان پیرفلک و وقتی که سارینا فقط ۶ سال داشت. بعید به‌نظر می‌رسد هر دو کودک ایرانی، عاشق افتخارات این باشگاه شده باشند.
دورتموند تا پایان جنگ جهانی دوم، مظهری از یک مجموعه مبارزه‌طلب بود. مبارزاتی برای «همسان‌سازی» جامعه کارگری، حمایت از مهاجرین و ایستادن مقابل سیاست مذهبی؛ اما پس از جنگ جهانی، هویت این باشگاه با قهرمانی نیز پیوند خورد. دو قهرمانی پیاپی در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷، از بورسیا دورتموند تیمی ساخت که می‌توانست کنار قطب‌ها، مبارزه کند.
هویت بورسیا دورتموند اما در طول زمان تغییر نکرد. باشگاهی که هرگز نکوشید در سال‌های پس آرامش آلمان و اروپا، در مسیر سرمایه‌داری یا حضور در جمع باشگاه‌های کهکشانی قرار بگیرد.
دورتموند همچنین به‌عنوان کارخانه بازیکن‌سازی فوتبال آلمان و اروپا نیز شناخته می‌شود. همین امروز ارلینگ هالند (در منچستر سیتی)، «جود بلینگهام» (در رئال مادرید)، «کریستین پولیشیچ» (در میلان)، «روبرت لواندوفسکی» (در بارسلونا) و «عثمان دمبله» (در پاری‌سن‌ژرمن)، بخشی از ستاره‌هایی هستند که این باشگاه آلمانی به فوتبال جهان تحویل داده است.
سارینا و کیان، شاید شیفته هویت دورتموند بودند؛ تیمی که حالا بدون این دو به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده است.
منبع
نظرات