دادبان:
زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در ایران، بار دیگر در کانون توجه نهادهای حقوق بشری قرار گرفته است. او پس از عمل جراحی فیبروم در بیمارستان یزد، تنها ۲۴ ساعت بعد، در شرایطی که همچنان با خونریزی و درد شدید مواجه بود، بدون تکمیل روند درمانی به زندان بازگردانده شد. به گفته ناظران، این اقدام مصداق آشکار «محرومیت عامدانه از درمان» و استفاده از سلامت زندانی بهعنوان ابزار شکنجه است.
گزارشگران ویژه سازمان ملل پیشتر هشدار دادهاند که زمان در مورد وضعیت جلالیان حیاتی است و ادامه حبس و شکنجه، جان او را به خطر فوری انداخته است. این وضعیت، نقض آشکار میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، کنوانسیون منع شکنجه و قواعد حداقلی سازمان ملل برای رفتار با زندانیان محسوب میشود؛ تعهداتی که ایران به آنها پیوسته اما بارها آنها را نقض کرده است.
به گفته منابع نزدیک به پرونده، نهادهای امنیتی آزادی او را به «توبه و ندامت» مشروط کردهاند؛ شرطی که نهتنها غیرقانونی و غیرانسانی است، بلکه نشان میدهد هدف اصلی حکومت، شکستن مقاومت و تحمیل تحقیر است. از این رو، پرونده زینب جلالیان به نمادی از سیاست سیستماتیک جمهوری اسلامی در زمینه شکنجه، تبعیض علیه زنان و سرکوب اقلیتها تبدیل شده است.
شیرین عبادی، حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل، در واکنش به این وضعیت گفته است:
«زینب جلالیان زندانی سیاسی نیست، بلکه گروگان دستگاه امنیتی است. محروم کردن او از درمان و شرطگذاری برای آزادیاش، جنایتی علیه انسانیت است. مسئولیت جان او مستقیماً بر عهده حکومت ایران است و جامعه جهانی نباید در برابر چنین رفتارهایی سکوت کند.»
نهادهای حقوق بشری بارها بر ضرورت آزادی فوری و بدون قید و شرط زینب جلالیان تأکید کردهاند و خواستار افزایش فشارهای بینالمللی برای پایان دادن به روند شکنجه و گروگانگیری در ایران شدهاند.
برو به آدرس
نظرات