چهل سالی روزگارمان یک شعار بود شنیدیم دیدیم کشیدیم سوختیم اما نساختیم هرچند همه جاری بود: آخوند مرگ بندگی! و گاه که اصلاح می‌شد: آخوند بندگی مرگ! اما روزی، روزگاری، که هیچکس نبود خدا هم نبود با قطعِ شاخه‌ای جوان ــ دیگر بس است! درخت گفت و آنگاه همه آغاز شد: زن زندگی آزادی! اکتبر ۲۰۲۲