My Silent Buried Treasures

Majid Naficy

        In Memory of Mohammad Javad-Kalbasi

Behind the silence of the garden’s afternoons
Alongside the growing seedlings
And in the heart of underground secrets
My silent buried treasures are waiting.

Speak to me, you roots of plum trees!
The barefoot children of summer
And the wandering lambs of fall
Could not witness.
Speak to me
From the seeds of words which soaked
Until they came to blossom
From the scent of papers which decomposed
Until they gave new life.

Did the fingers of any of you
Open the closed lips of my buried books?
Don’t ask why I did not hide them
In the secretive chests of comrades.
Their chests were torn.
I wanted the buds of doubts
To remain forever in the flowers of generations.

When I carried them from the border
If you were not there
The barefoot children were behind windows.
At Razi train station
The piercing eyes of inspectors
Could not search the depth of my eyes
And my forbidden books
Flew freely in my homeland
So they could teach passion to fly.
Today you ask the Cemetery  of the Infidels
How many people have flown.

In the heart of sealed secrets
My silent buried treasures are waiting.

March 12, 1986

دفینه‌های خاموش من

مجید نفیسی

        بیاد محمد جواد-کلباسی

در پشت سکوت بعد‌از‌ظهرهای باغ
در کنار قلمه‌های رو‌به‌رشد
و در دل خاک رازهای سر‌به‌مهر
دفینه‌های خاموش من انتظار می‌کشند.

شما بگوئید ای ریشه‌های درختان آلوچه!
کودکان پاپتی تابستان
و بره‌های پرسه‌زن پائیز که شاهد نبودند.
شما بگوئید
از تخم کلماتی که خیس خوردند
تا شکوفه دهند,
از عطر کاغذهایی که پوسیدند
تا جان تازه دهند.

آیا انگشتان هیچ یک
لبهای بسته‌ی کتابهای مدفون مرا نگشود؟
نگوئید که چرا در سینه‌های رازدار پنهانشان نکردی.
سینه‌ها را که دریدند.
می‌خواستم تا جوانه‌های شک
در گلشن همیشگی نسلها بماند.

از مرز که می‌آوردمشان
شما اگر نبودید
کودکان پاپتی پشت پنجره‌ها که بودند.
در ایستگاه "رازی"
چشمهای خیره‌ی بازرسها
عمق چشمان من را نکاوید
و کتابهای ممنوع من
در هوای میهن بال زدند
تا شوق پرواز را بیاموزند.
امروز از گورستان خاوران بپرسید
که چند پرنده به پرواز درآمدند.

در دل خاک رازهای سر‌به‌مهر
دفینه‌های خاموش من انتظار می‌کشند.

        دوازده مارس هزار‌و‌نهصد‌و‌هشتاد‌و‌شش