اشراق

ایران وطن ماست و ما فرزندان این سرزمینیم.

سرزمینِ بدون ملت نقطه ای جغرافیایی بیش نیست ، و ملت بدون سرزمین آواره و پا در هواست.

آنان که از سرزمین مادری به جبر زمانه مهاجرت کردند ، در هرکجا و تا هرزمان خارجی و آواره خطاب می شوند.

حال ممکن است در ولایت غربت ، آواره ی خوشبخت ، موفق ، ثروتمند و مفید باشند.

و یا آواره ی بدبخت ، شکست خورده ، فقیر و انگلی برای جامعه میزبان.

هر ایرانی در هرکجای گیتی عضوی از ملت ایران و سرزمین مادری محسوب می شود و لهجه و نژاد و دین و اعتقادات و زمان دوری از وطنش باعث سلب ملیتش نمی شود.

غم هر ایرانی غم تمام ماست و شادی اش باعث شادی ما.

جمهوری اسلامی با سیاست ها و برنامه های اشتباه عمدی و غیرعمدی خودش بلای عظیمی بر سر ایرانی و ایران زمین آورده و شکاف و تفرقه ای عمیق و عجیب بین ملت انداخته است.

این تفرقه به جایی رسیده که جمعی از هموطنان از کشته شدن دیگر هموطنان خودشون بدست نیروهای خارجی شادمان می شوند.

بعضی دنبال تغییر وضع موجود از طریق نیروهای خارجی و جنگ و ترور هستند.
و بعضی دنبال نابود کردن مملکت و جای گذاشتن زمین سوخته برای آیندگان...

اشتباهات عمدی و احمقانه جمهوری اسلامی در سیاست خارجی باعث ایجاد شکاف بین ایران و کشورهای منطقه و جهان شده و سرزمین ایران به پر دشمن ترین کشور جهان تبدیل شده است.

بسیاری از هموطنان بخاطر سیاست های انحصار طلبانه و تک صدایی و سختگیرانه حکومت ، آواره ی کشورهای خارجی شده و علم و ثروت و دستاوردهایشان در اختیار کشور میزبان قرار گرفت.

کثیری از ملت بخاطر سیاست های ابلهانه و متوهمانه اقتصادی به خاک سیاه و مرز فقر و فلاکت رسیده و شرمنده خانواده هایشان شدند.

طی این سال ها منابع مملکت به تاراج رفته و صدها میلیارد دلار از ثروت و درآمدهای کشور به پای توهمات و برنامه های غیر واقعی حکومت تباه و نابود شده است.

محیط زیست و منابع طبیعی و منابع آبی به طرز وحشتناک و غیرقابل ترمیمی تخریب شده است.

اخلاقیات به قهقرا رفته و معنی عزت و ذلت ، اوج و قعر ، رفاه و فلاکت ، بزرگی و حقارت جابجا شده است و ملت به انواع رذایل آلوده شده اند.

نیروهای انتظامی درگیر بحران های داخلی و قرار گرفتن در مقابل مردم شده اند.
نیروهای نظامی در مرزها و دیگر کشورها به گوشت جلو توپ رقبای منطقه ای و فرا منطقه ای تبدیل شده و هر روز تعدادی از فرزندان این خاک در منطقه ترور شده و جنازه هایشان به مملکت برمیگردد.

چند ملیون نخبه و دانشمند و کارآفرین و سرمایه های ملی مملکت از کشور فرار کرده و ملیون ها نفر در صف مهاجرت هستند.

کشورهای منطقه عزت و اقتدار ایران زمین را به سخره گرفته و ایرانی جماعت را تحقیر می کنند.

پاکستان به مرزهای ایران تجاوز می کند.

امارات به جزایر ایرانی چشم طمع دارد.

افغانستان به کیان ملی و بافت جمعیتی ایران هجوم آورده است.

ترکیه علنا بر علیه منافع ایران در منطقه رفتار می کند.

اسراییل مملکت را جولانگاه سازمان های جاسوسی خودش کرده است.

ذربایجان موی دماغ منافع ایران در قفقاز شده است.

روسیه درحال استعمار و استثمار ایران است.

عربستان به ایران به چشم یک دیوانه معتاد و افسار گسیخته نگاه می کند.
و...

کار به جایی رسیده که جمهوری اسلامی دیگه جرات پاسخ دادن به حملات متعدد اسراییل و آمریکا را نداره.

ترس از شروع جنگ در زمانی که ملت هیچگونه حمایت و پشتیبانی از حکومت ندارن ، باعث شده جمهوری اسلامی فقط شاهد تلفات پرتعداد خودش در مرزها و سوریه و لبنان و... باشه و نتونه عکس العملی در مقابل گستاخی و تجاوزهای خارجی انجام بده.

این آخر و عاقبت حکومت توتالیتر ، بدون حمایت مردم خودش هست.

مثل تمامی کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه ، ذیل یک حکومت ملی و مشروع ، تمامی مهاجران و نیروهای نظامی و کارآفرینان و کارگران و... می توانستند تخصصشان را در همین خاک و در اختیار منافع و رفاه و امنیت واقعی ملت و مملکت قرار دهند و باعث پیشرفت و شکوفایی و اقتدار این سرزمین شوند.

موقعیت استراتژیک ایران می توانست باعث شکوفایی اقتصاد و جایگاه منطقه ای ایران شود. و همچنان ایران می توانست بهشت سرمایه گذاری خارجی و مشارکت های بین المللی شود.

به لطف سیاست های جمهوری اسلامی و سکوت ملت ، سرزمین ایران درحال نابودی و ویرانیست.

و ایرانیان درحال فرار از وطن و پناه بردن به دامن کشورهای رقیب و غریبه هستند.

باعث تاسف هست که ملت متوجه بلای عظیم و خانمانسوزی که بر سرشان آمده و خواهد آمد نیستند و اقدامی برای تغییر وضع موجود و جلوگیری از سقوط و نابودی حتمی و قطعی ایران انجام نمی دهند...