این را من بحران پزشکی پست‌مدرن می‌خوانم. این بحران، ریشه در فهم فردی‌شده از انسان دارد. با همین فهم است که حقوق بشر را اینقدر توی چشم همه می‌کنند و هر کس می‌خواهد از بدنش محافظت کند و جنبش‌های این چنینی قوی‌تر از قبل پیش می‌روند. ساخته شدن و محبوب شدن تیاتری مثل پریما فِیشی هم حاصل همین بحران در پزشکی است؛ یعنی افزایش تقاضای حق حریم خصوصی شخصی بدون توجه به نزاع طبقاتی و سایر تعارضات اجتماعی.

علم مهم‌تر از انسان‌ها است