رادیو فردا :

حدود چهل سال پیش وقتی ژاک فرانسس، تاجر معروف ویولن‌های کمیاب در نیویورک، در حال بررسی کاتالوگی بود که شرکت سادبی برای حراج ۱۸ مارس ۱۹۸۲ خود منتشر کرده بود، متوجه یک موضوع غیرعادی شد.

ژاک ویولن عتیقهٔ استرادیوریوسی را که در این کاتالوگ معرفی شده بود، بی‌درنگ شناخت. در توضیحات کاتالوگ آمده بود که این ویولن، از ساخته‌های ۱۶۹۸ آنتونیو استرادیواری ایتالیایی، پیش از این متعلق به ملکه ماری از باواریا بوده و قبل از آن نیز متعلق به یک بارون به نام آیچستات.

اما ژاک به‌خوبی به یاد داشت که یک سال پیش از انقلاب ایران، در ۲۱ مارس ۱۹۷۸، خودش این ویولن را همراه با یک ویولن استرادیوریوس دیگر به رادیو و تلویزیون ملی ایران فروخته بود. اما در کاتالوگِ سادبی، در سلسلهٔ صاحبان این ویولن عتیقه، هیچ اشاره‌ای به شاه یا دولت سابق ایران نشده بود.

ژاک با گالری تماس گرفت و به آن‌ها خاطرنشان کرد که اگر زنجیرهٔ کامل سندهای مالکیت ویولن را نداشته باشند، به دردسر خواهند افتاد، اما مسئول گالری در جواب گفت: «چیزی که برای من مهم است این است که ما قرارداد خیلی خوبی برای این ویولن داریم.»

برو به آدرس