لیبرال دموکراسی:

بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، برخلاف علت وجودی خود، نه تعیین‌کننده سیاست پولی است و نه اجراکننده آن. مراد از سیاست پولی در عرف اقتصاد، بهره‌برداری از سه سازوکار نامبرده در بالاست؛ باهدف مدیریت نقدینگی برای حفظ قدرت خرید پول ملی. این در حالی‌ست که بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان یکی از دوایر تحت امر دولت، به تأمین هزینه‌های بودجه دولت التزام داشته است و دارد. این اصل در باب سیاست ارزی کشور نیز صدق می‌کند؛ یعنی بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران به‌جای آن‌که نرخ ارز را با هدف موازنه تراز صادرات و واردات کشور مدیریت کند، آن را با هدف تأمین نیازهای ریالی بودجه دولت مدیریت کرده است و از این رهگذر در دوره‌های وفور ارز، با تعیین نرخ ارز‌های تصنعی پایین (قریب دلار ۱۰۰۰ تومانی) ارقام صدها میلیارد دلاری از ذخایر کشور را به جیب صادرکنندگان به کشور و دلالان واردکننده سرازیر کرده است و موجب ورشکستگی تولیدکنندگان داخلی شده است، و در دوره‌های عسرت ارزی، با تحمیل نرخ ارزهای مصنوعی بالای فراتر از «ارزش ذاتی» پول ملی، به آتش تورم دامن زده است و قدرت خرید مردم را کاسته است.

برو به آدرس