اتفاقی که در ششم ژانویه سال 2021 در واشنگتن روی داد به ما نزدیکتر و بررسی تبعات آن راحت تر است. در ایالات متحده روندی قانونی و سنتی برای تایید نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در کنگره وجود دارد. این اتفاق در اوایل ژانویه و قبل از سوگند رسمی و آغاز دوره ریاست جمهوری روی میدهد. با تایید نتایج انتخابات در کنگره همه چیز برای مراسم 20 ژانویه آماده میشود. در سال 2021 دونالد ترامپ انتخابات را به جو بایدن باخت و از پذیرش نتیجه استنکاف کرد. به برنده تبریک نگفت و ادعای تقلب در انتخابات را مطرح کرد......... خلاصه اینکه از طرفداران خود خواست به کنگره هجوم برده و روند تایید نتایج را مختل و از آن جلوگیری کنند تا خودش بتواند به عنوان رئیس جمهور به اداره کشور ادامه دهد.
همان طور که میدانید افراد مهاجم اغلبشون شناسائی و بازداشت شدند. نتیجه انتخابات تایید و جو بایدن رئیس جمهور شد. موضوع این نیست که آیا انتخاب دونالد ترامپ به نفع آمریکا بود یا جو بایدن ؛ قضاوت در باره شحصیت ها و برنامه هایشان بحث ما نیست بلکه حفاظت از روند و میراث سیاسی دموکراتیک در آمریکاست که دویست سال قدمت دارد و با وجود اشکالات زیادی که بر آن میگیرند هنوز به خوبی کار میکند. این سیستم رئیس جمهور مقتدری مثل ریچارد نیکسون را در دهه 1970به خاطر خطاهایش مجبور به استعفاء کرده بود.
سئوالی که مطرحه اینه : اگر مهاجمان به کنگره روز ششم ژانویه سال 2021 پیروز میشدند. یعنی اعضای کنگره به خاطر ترس از جانشان و ارعاب و تهدید مهاجمان نتیجه انتخابات را تایید نمیکردند و دونالد ترامپ برای دور دوم رئیس جمهور آمریکا میشد. چه زیان و خسارتی به دموکراسی آمریکا وارد میشد و میراث دویست ساله بنیانگذران ایالات متحده بر باد میرفت. یعنی دیگر انتخابات تاثیرات خود در روند تصمیم گیری های کشور را از دست میداد. هرکسی با توسل به تظاهرکنندگان خشمگین میتوانست خیابانهای واشنگتن و ساختمان کنگره را کنترل کند رهبر کشور ایالات متحده آمریکا میشد.گروه های خشن حاکم بر خیابانهای واشنگتن کنترل ایالات متحده را در دست میگرفتند.
جنبش های خیابانی دیگری هم در کشورهای دیگر تاکنون فعال بوده اند اما نتوانسته اند در روند دموکراتیک جاری خلل مهمی ایجاد کنند. جنبش فرانسوی جلیقه زردها و یا Le Mouvement des Gilets Jaunes با وجود خسارات عظیمی که به تاسیسات شهری پاریس از 17 نوامبر سال 2018 وارد کرده موفق نشده باعث استعفای رئیس جمهور و اختلال در روند قانونگذاری در فرانسه گردد.
عین همین اتفاق روز 30 تیر سال 1331 برابر با دوشنبه 20 ژوئیه سال 1952 در تهران اتفاق افتاد.
صورت مسئله خیلی ساده است. در اردیبهشت سال 1330 دکتر محمد مصدق با نظر مساعد مجلس و تایید و صدور حکم توسط محمدرضا شاه پهلوی رسما و قانونا نخست وزیر ایران شد. حدود یک سال بعد در تیرماه سال 1331 دکتر مصدق خواستار آن شد که ارتش توسط نخست وزیر کنترل و وزیر جنگ با تایید وی منصوب شود که مورد تایید شاه قرار نگرفت. دکتر مصدق در 25 تیرماه رسما استعفاء داد و احمد قوام سیاستمدار کارکشته و قدیمی با نظر مساعد مجلس و صدور حکمی از سوی شاه رسما نخست وزیر ایران شد.
روز دوشنبه 30 تیر سال 1331 دقیقا مثل روز ششم ژانویه سال 2021 طرفداران دکتر مصدق دست به تظاهرات خشونت آمیزی در خیابانهای تهران زده و نیروهای پلیس و ارتش را مجبور به عکس العمل تند کردند. متاسفانه در این مورد موفق شدند درخواست خود مبنی بر بازگشت دکتر مصدق به کاخ نخست وزیری و گرفتن تاییدیه زوری از مجلس به کرسی بنشانند و شاه علیرغم میل باطنی اش ؛ مجبور به تایید نخست وزیری دکتر مصدق شد.
اتفاق 30 تیر سال 1331 نقطه عطف مهمی در تاریخ معاصر ایران است. همه دستاوردهای دموکراسی نوپای ایران در آن روز از بین رفت و ز مشروطت پوسته ائی بیش نماند.
در آن روز ایران حدود 17 میلیون نفر جمعیت داشت و تعداد تظاهرکنندگان به ده هزار نفر هم نمیرسید. این اقلیت خشن اون روز توانستند اراده خود را به شاه و مجلس و ساختار قانونی کشور دیکته کرده و باعث بازگشت به قدرت دکتر مصدق بشوند. از آن روز تاکنون خشونت ارز رایج دنیای سیاست در ایران شده است.به عبارتی خیلی ساده از اون روز تاکنون هر کسی بر خیابان های تهران کنترل داشته باشد بر تهران حکومت و فرمانروای ایران خواهد شد. دیگر لزومی به مذاکره و لابی در راهروهای مجلس نخواهد بود. ما به دنبال استیفای حقوق نفتی خود بودیم اما در این میان گوهر گرانبها یعنی همون دموکراسی نیم بندی را که مدت 12 سال از شهریور 1320 به خوبی کار کرده بود از بین بردیم. ایران سیصد سال به عقب بازگشت و زور بر خیابانها حاکم شد.محمدرضا شاه از شهریور 1320 تا 30 تیر 1331 دقیقا مثل پادشاه مشروطه عمل کرده از منویات مجلس در تعیین دولت حمایت میکرد. حوادث 30 تیر همه شاخصه های دموکراتیک در ایران آن روز را بر باد داد.
انقلاب سال 1357 و همه نا آرامی ها و تظاهرات و تلفات انسانی ناشی از آن گوشه چشمی به 30 تیرسال 1331 دارد. مذاکره و توسل به اهرم های گفتگو بی فایده است. کافی است خیابان های تهران را تصرف کنید. مملکت از آن شماست. حادثه 30 تیر سال 1331 بیشتر از حمله مغول به فرهنگ و جامعه و طرز فکر ایرانی ها صدمه زده است. صحبت از ارزیابی کارکرد افراد نیست بحث بر سر دستاورد های سامانه دموکراتیک کشور از جمله مجلس است که با آن حادثه ناکام ماند.
در کشورهای پیشرفته این سیستم های سیاسی هستند که کار میکنند نه آدم ها. صحبت بر سر اینکه برای آمریکا ترامپ خوبه یا بایدن و برای ایران در آن زمان دکتر مصدق کاری تر بود یا احمد قوام السلطنه نیست؛ بلکه بحث حفاظت از نهادها و سنت های دموکراتیک و نظام مردمسالاری و پارلمانی است. در 30 تیر 1331 دموکراسی نوپای ایران با همکاری دکتر مصدق و دوستانش شهید شد. دکتر مصدق که سال بعد مجلس را کلا بست و آخرین میخ را بر تابوت دموکراسی در ایران کوبید.
برای توضیحات بیشتر در اینمورد به مقاله " کودتای 30 تیر1331 " در لینک زیر که قبلا در همین سایت منتشر شده مراجعه کنید:
https://iranian.com/main//2011/jul/30-31page2.html
نظرات