Concerts of Exile
Majid Naficy
For Azad
City to city
Country to country
In your packed concerts
You meet children of exile:
In Berlin, Setareh
Who crossed the border at eight months old
And now her three-year-old son Elias
Speaks Persian, Dari and German;
In Stockholm, Rosa
Who at sixteen months old
Lost her father in the execution field
And at age four wrote her first poem.
You were born of that anxiety
Although you came to the world
Outside of Iran
And today you throw your Emotional Oranges
Toward everybody.
April 10, 2022
کنسرتهای تبعید
مجید نفیسی
به آزاد
شهر به شهر
کشور به کشور
در کنسرتهای انبوهت
کودکان تبعید را دیدار میکنی:
در برلن, ستاره را
که در هشتماهگی از مرز گذشت
و اینک پسر سهسالهاش الیاس
فارسی, دری و آلمانی حرف میزند
در استهکلم, رزا را
که در شانزدهماهگی پدرش را
در میدان تیر از دست داد
و در چارسالگی اولین شعرش را نوشت.
تو زادهی آن اضطرابی
هر چند بیرون از ایران
به جهان آمدی
و امروز "پرتقالهای احساسی" ات را
به سوی هر کس پرتاب کنی.
دهم آوریل دوهزاروبیستودو
Nora:
Beautiful poem and congratulations to Azad for his continued success.
Mashallah Ajoudani:
کنسرت های تبعید را اگر هزار بار بخوانم باز هم تازگی خواهد داشت، پاره ای از شعر های تو چنان است که من آ ن ها را در درونم زیسته ام ، این زبان ساده ویرانگر، پیچیده ترین تصویر ها را در خود می آ فریند و باز هم می آ فریند
ماشاالله آ جودانی
Casey:
concerts of exile might be one of my favorite poems of yours.
Souri:
I enjoyed reading your poem
Mehdy:
A nice poem