آسو:
هرمز دیّار
فیلم «اعتراف» (Confession The)، ساختهی کوستا گاوراس، کارگردان یونانیتبار فرانسوی، یکی از بهترین مستندهایی است که از ماهیت اعترافگیری اجباری و دادگاه نمایشی پرده برمیدارد. این فیلم ماجرای محاکمهی رودلف اسلانسکی و سیزده نفر دیگر را که اکثرشان یهودی و از مقامات ردهبالای حزب کمونیست یا دولت چکسلواکی بودند، به تصویر میکشد. تمام آنها به اتهاماتی واهی و ساختگی مثل خیانت و جاسوسی برای کشورهای بیگانه متهم شده بودند. در صحنهی مربوط به دادگاه، متهمین بهشکلی آراسته، با کتوشلوار، کراواتزده و صورتهای سهتیغه، وارد دادگاه میشوند. در سالن مجاور، در پشت صحن دادگاه، مأموران امنیتی در کمال ادب و احترام از متهمین پذیرایی میکنند، برای آنها سیگار روشن میکنند، قهوهشان میدهند، فشارخونشان را میگیرند و حتی به آنها قرص ویتامین میدهند. سپس متهمین وارد جلسهی دادگاه میشوند. قاضی در ابتدا با ذکر نکات حقوقی ــ مثل اینکه «آقایان حق دارند عقایدشان را بیان کنند» و «هرطور که مایل باشند از خودشان دفاع نمایند»، به دادگاه رنگولعابی قانونی و حقوقی میبخشد. در وقت تنفس، متهمین در اتاقکهایی جداگانه مینشینند و بازجویان بهشکلی محترمانه به آنان گوشزد میکنند که «مطمئناً حزب شما را تنها نمیگذارد»، «جریان دادگاه فقط بستگی به رفتار شایستهی شما دارد» و البته، «اگر کسی بخواهد در جریان دادگاه تمرد کند، برق میکروفون قطع میشود». ناگفته نماند که کل جریان گفتوگوهای دادگاه از طریق رادیو در پراگ پخش میشود.
برو به آدرس
نظرات