The Day Chador Is Not Forced 
by
Majid Naficy

The day will come when my sisters
No longer wear forced chadors.
Let that day be in summer
So that we can go for a picnic.

We will wrap the first chador as a bundle
And carry our goods in it.
We will spread the second as a carpet
And sit down on it.
We will use the third as a dining cloth
And eat our meals around it.

Then I will climb a mulberry tree
And my four unveiled sisters
Will each take a corner of the fourth chador
So that I can shake mulberries down on it.

How delicious it will be to eat mulberries
When my sisters no longer veil. 
On that day, chadors return to chests
And when posterity asks about this rite
It finds only mothballed fabrics.

        May 22, 2021

Der Tag, an dem der Tschador nicht erzwungen wird

von Majid Naficy
Hamid Beheschti, Translator

Der Tag wird kommen, an dem meine Schwestern
nicht länger gezwungene Tschadors tragen.
Möge dieser Tag im Sommer sein
So dass wir zum Picknick gehen können.

Wir werden den ersten Tschador als Bündel wickeln
Und tragen unsere Waren darin.
Den zweiten breiten wir wie einen Teppich aus
Und setzen uns darauf.
Den dritten werden wir als Speisetuch benutzen
Und essen unsere Mahlzeiten um ihn herum.

Dann werde ich auf einen Maulbeerbaum klettern
Und meine vier unverhüllten Schwestern
werden jede eine Ecke des vierten Tschadors nehmen
So dass ich Maulbeeren darauf schütteln kann.

Wie köstlich wird es sein, Maulbeeren zu essen
Wenn meine Schwestern sich nicht mehr verschleiern.
An jenem Tag kehren die Tschadors in die Truhen zurück
Und wenn die Nachwelt nach diesem Ritus fragt
Findet sie nur eingemottete Stoffe.

        22. Mai 2021

* Link to poem in German in Tlaxcala

  روزی که چادر زوری نیست

    مجید نفیسی

روزی خواهد آمد که خواهرانم
دیگر به زور چادر به سر نکنند.
بگذار آن روز به تابستان افتد
تا با هم به باغ رویم.

چادر اول را چون بقچه‌ای می‌بندیم
تا با آن بارهامان را ببریم.
چادر دوم را چون فرشی می‌گستریم
تا روی آن بنشینیم.
چادر سوم را چون سفره‌ای پهن می‌کنیم
تا گرد آن غذا بخوریم.

آنگاه من بالای درخت توت می‌روم
و چهار خواهرم با سر باز
چار گوشه‌ی چادر چهارم را می‌گیرند
تا برایشان توت بتکانم.

آن روز, توت خوردن چه مزه دارد
روزی که خواهرانم دیگر
از هیچ کس رو نمی‌گیرند
و چادرها به یخدانها باز می‌گردند
تا چون آیندگان از این رسم بپرسند
تنها پارچه‌های نفتالین‌زده را بیابند.

    بیست‌و‌دوم مه دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک