گل گلاب
دیشب اتفاق میمونی برای قفقاز و نامیمونی برای ایران افتاده، آذربایجان و ارمنستان با وساطت آمریکا بعد از سال ها جنگ پای میز مذاکره نشسته و قرارداد صلح امضا کردن.
شاید پررنگ ترین قسمت این قرارداد برمیگرده به حضور آمریکا در کریدور زنگزور تا ۹۹ سال آینده.
جمهوریخواهان عاشق نفت و انرژی قدم به بازی بزرگ قفقاز گذاشتن و شاخ به شاخ روسیه و ایران به یکی از گلوگاه های بزرگ انرژی جهان ورود مستقیم پیدا کردن.
اولین برنده این صلح اردوغان و توهمات پان ترکیست اوست و متاسفانه ایران هم بزرگترین بازنده این توافق هست و شاید این رخدادهای منطقه ای تبعات سنگینی در زمینه اقدامات تجزیه طلبانه برای ما داشته باشه.
با حضور آمریکا در مرزهای شمال غربی و بسته شدن کریدور زنگزور، ایران بیش از پیش در تنگنا قرار میگیره و برای ارتباط با اروپا به ترکیه وابسته میشه.
اشتباهات استراتژیک جمهوری اسلامی یکی دوتا نیست.
در آخرین جنگ قره باغ اکثر متخصصان علوم سیاسی مملکت گلو پاره کردن که یا در این جنگ باید بیطرف بود و یا پشت ارمنستان ایستاد.
متاسفانه توهمات ایدئولوژیک مانع از آینده نگری و واقع بینی جمهوری اسلامی شده و در این جنگ هم منافع ایدئولوژیک جای منافع ملی را گرفت و ج اسلامی به اشتباه مدعی دفاع از حکومت اسلامی و آزادسازی سرزمین مسلمانان شد و طرف دولت آذربایجان را گرفت!
آذربایجانی که در سال های اخیر از هیچ خیانتی بر علیه منافع ایران دریغ نکرد ، توسط ج اسلامی در مقابل ارمنستانی که از قدیم الایام متحد سنتی و حامی منافع ایران در منطقه بود حمایت شد.
در کوران جنگ قره باغ جدای از حمایت مستقیم رهبری از آذربایجان ، نمایندگان ولی فقیه در استان های ترک نشین نیز بیانیه ای در حمایت از آذربایجان صادر کرده و کشته های آذربایجانی را شهید خطاب نمودند.
ارمنستان بعد از مشاهده خیانت روسیه و جمهوری اسلامی بجای اصرار بر پیمودن راه اشتباه و قربانی کردن منافع ملی خودش ، راه صلح را پیش گرفت تا مملکتش را بیش از این درگیر جنگ و ویرانی و فقر نکنه.
خلاصه کریدور زنگزور هم از دست ایران رفت و دست ایران از این کریدور تاریخی و استراتژیک کوتاه شد.
در این میان یک موضوع واقعا عجیب و قابل تامل هست.
اینکه آمریکا داره در جوار مرزهای ایران اقدام به سرمایه گذاری کلان و استراتژیک میکنه ، اونم در روزهایی که رابطه ایران و آمریکا کاملا جنگی و پرتنش هست و ایران میتونه این منطقه آمریکایی را تهدید و ناامن کنه.
شاید بشه از این حرکت نتیجه گرفت که آمریکا مطمئن هست که کار جمهوری اسلامی و نیروهای نیابتی و خرابکاری هاش تمومه و تا زمان راه اندازی این پروژه ها رژیم چنج اتفاق افتاده و دولتی همسو با آمریکا در ایران راس کار اومده!
غیر از این عاقلانه نیست که آمریکا چنین سرمایه گذاری در جوار مرزهای ایران انجام بده.
خلاصه اینکه حوادث پیرامونی ایران داره بر علیه منافع جمهوری اسلامی به پیش میره و شاید روزگاری جمیع این حوادث موجبات ایجاد منافع کلان برای ملت ایران را فراهم سازند و ایران عضو فعال و تاثیرگذاری در حرکت روبه جلو قطار پیشرفت و رفاه منطقه بشه!
نظرات