‍ ‍به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان

ژینوس صارمیان

در ماه گذشته، شاهد دو قتل وحشیانه به دست همسران زنان قربانی بودیم. مورد اول زنی بود که به دلیل امتناع از «رابطه عاطفی» (بخوانید تجاوز جنسی در حین قهر) با ضربات کلنگ کشته شد، و در مورد دوم، یک خبرنگار توسط همسر وکیلش با دمبل و چاقو به قتل رسید. هر دو قتل از پیش برنامه‌ریزی شده بودند و هیچ‌کدام ناشی از جنون آنی نبودند.

همان‌طور که بارها گفته شده، خشونت جنسی به قشر خاصی از جامعه محدود نمی‌شود و هیچ زنی در هیچ جایگاه اجتماعی از وقوع آن مصون نیست. برعکس، زنانی که از جایگاه اقتصادی و اجتماعی بالاتری برخوردارند، اغلب به دلیل شرم یا ترس از قضاوت، کمتر تمایل دارند درباره تجربه خشونت خانگی صحبت کنند.

برای مثال، یک زن خبرنگار، که به‌طور منطقی باید زنی تحصیل‌کرده، آگاه و خوش‌بیان باشد، قربانی چنین خشونتی شده است. این‌که همسر او قتل را ناشی از «اختلافات خانوادگی» توجیه می‌کند، نشان‌دهنده آن است که این زن پیش‌تر نیز تحت خشونت بوده، اما هرگز به دلیل شرم یا ترس این مسئله را مطرح نکرده است. در موارد خشونت خانگی، حتی با وجود ابراز ندامت و قول‌های فرد آزارگر، شدت تعرض معمولاً در هر بار افزایش می‌یابد و در مواردی مانند این دو حادثه، به قتل منتهی می‌شود.

تا زمانی که هنوز زنی به دلیل امتناع از رابطه جنسی اجباری با کلنگ کشته می‌شود، زنی دیگر به بهانه «اختلافات خانوادگی» به قتل می‌رسد، یا زنی به دلیل نپذیرفتن ازدواج اجباری محکوم به مرگ می‌شود، و تا وقتی که مردان با افتخار سر بریده زنانشان را در خیابان‌های شهر می‌چرخانند، هیچ میزان گفت‌وگو و آگاهی‌بخشی درباره خشونت علیه زنان کافی نخواهد بود.

(این اثر را برای نمایش مقاومت و اتحاد زنان در برابر خشونت خلق کردم. دست بالا، نماد درخواست پایان دادن به خشونت است و اشکال دایره‌ای، چرخه خشونتی را نشان می‌دهند که باید شکسته شود. این طرح انتزاعی، ماهیت جهانی این معضل را بازتاب می‌دهد و نمایانگر تمام زنانی است که امید مشترک ما برای آینده‌ای عاری از خشونت را به تصویر می‌کشند.)