مزه مزه کردن یک فیلم خوب در سینمای جدید شهر

ایلکای

فکر میکنم همین یک سال و اندی پیش بود که همینجا اومدم از سینمای در حال بازسازی شهرمون گفتم و نوشتم که وسط اون همه خاک و خل، اونم دم عید نوروز که همه ملت به فکر سفره هفت سین و این حرفهان،من و دوستم بدو بدو رفتیم یک فیلم به اصطلاح ترسناک با بازی شهاب حسینی رو دیدیم که اون روزها، به خاطر یک سری حرف ها و حرکاتش،سوژه رسانه ها شده بود و اعتبار مردمیش رو تا حدود زیادی از دست داده بود، خلاصه بعد اون ماجرا، اون آخرین فیلم پخش شده تو سینمای قدیمی شهرمون بود که تا حالا از قبل انقلاب تا حالا سه بار اسم عوض کرده.

بعد همزمان با بازسازی سینما، کل سینماهای کشور هم کارشون خوابید، چون کل کشور و البته جهاندر حال مبارزه با ویروس منحوس کرونا بودند.

خلاصه بعد از قریب به دوسال انتظار، امشب شاهد بازگشایی دوباره اش بودم، البته که به خاطر عدم اطلاع رسانی و تبلیغاتی که وجود نداره، متوجه نشدم گه دو هفته ای میشه ک باز شده و حالا طبق استاندارد های سالن های بزرگ کلان شهرها ساخته شده، غرق در نور و زیبایی با شش سالن جدید
سینمایی که قبل انقلاب به سینما «یاگارا» معروف بود و بعد انقلاب با اینکه اسمش به «هجرت» تغییر کرد، یادمه تا همین چندسال پیش هم همچنان به نام قدیمش شناخته میشد تا اینکه متولیان جدید و سرمایه گذاران جدید ،به بنیاد سینمایی «مهر گنبد» تغییر نام دادنش.

البته این حرف ها فقط در حاشیه صحبت هام بود صرفن برای اطلاع رسانی، و خوشحالی از بازگشایی مجدد با چهره جدید،امیدوارم نسل جدیدی از مردمان از راه برسن که قدر بدونن و سینما دوست باشن، نه مثه امشب که بعد دو سال رفتیم به تماشای یک فیلم جدی، اونم وقتی که سینمای کمدی،کل سالن های کشور رو قبضه کرده، تو سالن اصلی، فقط من بودم و داداشم و سه تا خانم هم جلوتر!

امیدوارم قدر این پتانسیل فرهنگی دونسته بشه و دوستش داشته باشن.
اما بریم به سراغ تحلیل و یک نگاه کلی نسبت به خود فیلم تی تی که بلاخره امشب تونستیم بعد یک هفته، ک هر شب میگفتیم بریم و فرصتش پیش نمیومد، امشب دقیقه نود بهش برسیم.

جدیدترین فیلم سینمای ایران یعنی «تی تی» به کارگردانی آیدا پناهنده به تازگی در سینما اکران شده است. این فیلم سال ۹۸ ساخته شده، اما اکران آن به تعویق افتاد. این فیلم که در روز اول اکران فروش نیم‌میلیاردی را تجربه کرده است از جهات مختلفی قابل بررسی است.

آیدا پناهنده قبل از کارگردانی فیلم تی تی، ناهید، اسرافیل و پاییز نیکایدوها را کارگردانی کرده و تجربه‌ای بسیار خوبی را در این زمینه پشت سر گذاشته است.

او با فیلم تی تی در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۹۹ در چهار رشته بهترین فیلمنامه، بهترین فیلمبرداری، بهترین موسیقی متن و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران نامزد جشنواره شده بود. خوب است بدانید که نویسنده این فیلم یعنی ارسلان امیری، همسر آیدا پناهنده است.

آیدا پناهنده را با فیلم هایی که در بستر شمال میسازد میتوان شناخت، آنقدر عناصری چون لهجه شیرین گیلانی، دریای سرد پاییزی خزر، و زنانی که زنانه در برابر افکار متحجرانه فرهنگ خود میجنگند و زندگی میکنند پر رنگ است که بی برو برگرد با دیدن یک فیلمش میتوان فهمید که فلان فیلم و فلان فیلم که ازش دیده ای نیز،برای آیدا پناهنده هست، فیلم های ناهید و اسرافیل، فیلم هایی زن محور و بسیار جذاب هستند که قبل از تی تی ساخته شده اند که تماشای آنها نیز به شدت پیشنهاد میشود.

در فیلم تی تی چه می‌گذرد؟

داستان فیلم تی تی درباره یک استاد دانشگاه و فیزیکدان به نام ابراهیم (پارسا پیروزفر) با زنی ملقب به تی تی (الناز شاکردوست) آشنا می‌شود. تی تی در این فیلم دختری شهرستانی و ساده‌ای‌ست که شغلش نیروی خدماتی در یک بیمارستان است.

او با اجاره دادن رحم خود به زوج‌های نابارور، کسب درآمد می‌کند. تی تی نامزدی دارد (هوتن شکیبا) که مرد قابل اعتمادی نیست. اما نکته جالب اینجاست که تی تی پاک در افکار خودش غرق شده و چشمانش را به روی حقیقت (نامزدی که از او سوءاستفاده می‌کند) بسته است.\

ابراهیم که به شدت بیمار شده است به بیمارستانی می‌رود که تی تی در آن کار می‌کند. او قصد دارد فرضیه‌ پایان دنیا را به اثبات برساند تا بتواند بشریت را نجات دهد. به همین دلیل همیشه کاغذ‌هایش را با خودش به این طرف و آن‌طرف می‌برد.

اما این‌بار یکدفعه تمام کاغذهای پروژه‌اش را که حاوی اطلاعات مهمی هستند در بیمارستان جا می‌گذارد. در ادامه فیلم ابراهیم برای گرفتن کاغذهایش به سراغ تی تی می‌رود. در پایان فیلم نیز خواهیم دید که ابراهیم و تی تی در لانگ شاتی کنار دریا نشسته‌اند و به دنیایی فکر می‌کنند که هنوز جایی برای آنها دارد.

داستان فیلم تی تی بستری است برای نشان دادن شخصیت‌ها و کاراکتر‌هایی که در حال اعتلای اخلاقی و انسانی هستند. ابراهیم به دنبال چیزی است تا بتواند جهان را تغییر داده و از نابودی آن جلوگیری کند، هرچند در این قسمت از فیلم بیننده دوست دارد داستان شبیه فیلم‌های هالیوودی روایت شود، اما در آخر ما با یک جنبه اخلاقی و انسانی روبه‌رو خواهیم شد.

شخصیتی که آیدا پناهنده در فیلم تی تی خلق می‌کند، یکی از به یادماندنی‌ترین شخصیت‌های دوست‌داشتنی سینمایی چند سال اخیر است. تی تی زنی است که به قول خودش دارد «مثل انسان» زندگی می‌کند. مهربانی و اخلاق بچه‌گانه تی تی نشان از معصومیت بیش از حد این زن دارد؛ زنی که گرد مردانی است که همه به او یا به چشم خل و چل نگاه می‌کنند یا یک هرزه. ابراهیم اما این دیدگاه را به تی تی ندارد، به او می‌گوید تو مثل هیچ زنی نیستی که تا امروز دیدم و ذره ذره عاشقش می‌شود.

تی تی شخصیت پردازی بسیار دقیقی دارد و سه کاراکتر اصلی که معرفی می‌کند و بازیگران ماهری که به آنها جان می‌بخشند باعث شده که فیلمنامه جذاب‌تر از همیشه به نظر برسد. آیدا پناهنده با کمک گروه خود توانسته از منظر فنی نیز تی تی را بسیار جذاب‌تر بسازد. نماهای لانگ شاتی که برای فیلمش انتخاب کرده و بازیگران را در کنج تصویر قرار می‌دهد و به لوکیشن سرسبز و شمالی‌اش بیشتر اهمیت می‌دهد، نماهایی که می‌خواهد دنیای این کاراکترها را بیشتر به ما نشان دهد تا خودشان را. او شخصیت‌هایش را از طریق دیالوگ‌های پرمغزی که نوشته به مخاطب می‌شناساند و زیرکانه از زیر شعار دادن فرار می‌کند. تا یکی از شخصیت‌ها قصد دارد بالای منبر برود و دیالوگ‌هایش کلیشه‌ای شود، آن جملات را دور می‌اندازد و روی داستان اصلی تمرکز می‌کند. دوربین را طوری کاشته که جهان جادویی فیلمش را به رخ بکشد و کاراکترها را در کنار آن پرورش دهد.

در مجموع باید بگوییم که فیلم تی‌تی اثری نه فقط زنانه، بلکه به شدت انسانی است. فیلمی که از رسالت‌های بزرگ بشری می‌گوید، اما در نهایت نشان می‌دهد که این رسالت‌های بزرگ در برابر وظایف و مسئولیت‌های کوچک انسانی می‌توانند خرد و ناچیز باشند.

در پایان فیلم ابراهیم و تی تی را در لانگ شاتی در کنار دریا می‌بینیم؛ دریایی که با همه عظمتش در مقابل ابر سیاه‌چاله اول فیلم می‌تواند ناچیز باشد. اما آیا حتی قطره‌ای محبت و همبستگی از این دریای پهناور انسانی برای ما کافی نیست؟ آیا همین که هر کدام از ما فقط بتوانیم دست یک نفر را بگیریم و از منجلابی که در آن غرق شده نجاتش بدهیم رسالت عظیمی نیست؟