گل گلاب
دیروز یکی از خانم های فامیل رفته بود مسجد برا نماز. وقتی برگشت گفت فلانی پشت بلندگو به حاضرین در مسجد میگفت: اگر به آقای جلیلی رای ندهید حق الناس به گردنتون خواهد بود و اون دنیا باید جواب بدید و...
بیست روزه آخوند ، مداح ، بسیج ، صدا و سیما ، سازمان تبلیغات و تک تک ولائیون چنان جوگیر شدن که انگار فردا قراره کفار مکه به مدینه حمله کنن و اینا از طرف خدا رسالت دارن تا برای پیامبر نیرو و رای جمع کنن!
حکومت داره از ته مانده ی اعتقادات اندک طرفدارهای باقی مانده ی خودش هم استفاده میکنه تا خالص سازی مدنظرش اجرا بشه و به کعبه مقصود برسه.
فقط در چنین روزهای برای گول زدن ملت و به وجد آوردنشون از رسانه های حکومتی میشنویم که ایران سیاوش و کاوه و رستم و پادشاهان بزرگ غیور و غیر مسلمان هم داشته و تاریخ این سرزمین فقط محدود به دوران اسلامی نیست و وطن پرستی هم بد چیزی نیست.
آقای رییسی که رییس جمهور شد خیلی از دوستان میگفتن با اومدن ایشون مملکت به فنا میره و نباید مردم بهش رای بدهند و...
نظر من این بود که حضور آقای رییسی و یکدست شدن حاکمیت امر مبارکی هست و باید از این اتفاق تاریخی استقبال کرد. معتقد بودم با یکدست شدن حاکمیت دیگه بهونه ها از دست نظام گرفته میشه و ج اسلامی یکبار برای همیشه باید پاسخگوی عملکرد خودش باشه و دیگه نمیتونه مشکلات را به گردن مردم و انتخاب اشتباهشون و اصلاح طلب ها و غربگراها و... بندازه.
تصور میکردیم اگر آقای رییسی به دور دوم میرسید خیلی از مسائل روشن می شد و ایشون و کل حاکمیت یکدست و خالص سازی شده ی مطلقه باید پاسخگوی چهارسال مدیریت فاجعه آمیز دولت محرومان می بودن.
دیگه توی مناظرات انتخاباتی نمیتونستن مشکلات را به گردن کسی بندازن و خودشون را تبرئه کنن.
ما هنوز به عمق وقاحت نظام پی نبرده بودیم و نمیدونستیم نظام ج اسلامی و دولت آقای رییسی راه جدیدی بنام دستکاری در آمار و کوه ساختن از کاه را پیش خواهند گرفت و تمام پسرفت ها و مشکلات و فجایع مدیریتی خودشون را به استناد آمارسازی های نهادهای حکومتی بعنوان پیشرفت جا زده و بهش افتخار خواهند کرد!
دقیقا همین کاری که آقای جلیلی و دوتا نامزد پوششی ایشون در مناظرات و میزگردها انجام داده و میدهند.
این حضرات با وقاحت تمام در چشم ملتی که زیر بار فقر و تورم و رکود و سقوط ارزش ریال و... کمرشون شکسته و نای ادامه حیات ندارن نگاه میکنن و میگن اوضاع عالیه ، دولت شهید رییسی معجزه کرده و تمام شاخص ها محشر هست و هرکی این واقعیت ها را قبول نداره منافق و معاند هست.
خلاصه مرگ آقای رییسی بزرگترین موهبت الهی برای نظام ج اسلامی بود و بخاطر دستاوردهایی که داشت خیلی ها به طبیعی بودنش شک دارن.
حکومت در بد مخمصه ای گیر افتاده بود و دیگه با جعل آمار و انجام کارهای پوپولیستی نمیتونست سر ملت شیره بماله.
دیگه از سفرهای بی پشتوانه داخلی و سیاست شرق گرایی و باج دادن به روسیه و چین هم آبی گرم نمی شد.
رییسی رفت و نظام فورا از ایشون یه قدیس ساخت و راه را بر نقد عملکرد فاجعه بار دولت محرومان و حاکمیت یکدست و مطلقه بست.
چهل روز میشه که کسی جرات نمیکنه عمق فاجعه دولت رییسی و بلایی که طی این سه سال بر سر مملکت اومده را تشریح کنه.
الان عملکرد فاجعه بار حکومت یکدست و دولت آقای رییسی زیر تهدیدات حکومتی و امنیتی و تبلیغات سنگینِ شهید خدمت ، شهید جمهور ، دولت مظلوم و... مخفی شده و جلیلی داره با افتخار از ادامه راه فاجعه بار دولت آقای رییسی صحبت میکنه.
کلا در نظام ج اسلامی به واژه ها هم تجاوز شده و بسیاری از مسلمات و واضحات علمی و آماری و اخلاقی توسط حکومت برای توجیه افتضاح خودش به سخره گرفته شده.
بر عکس بسیاری از دوستان معتقدم این سری آقای جلیلی باید رییس جمهور بشه و این امر دقیقا در راستای منافع ایران هست.
حکومت گوش شنوایی نداره و عدم مشارکت ۶۵ درصدی ملت و رای زیر ۲۰ درصدی کاندید مقبول و منصوب خودش براش مهم نیست.
ج اسلامی سال هاست از جمهوریت تهی شده و به سمت خلافت سُر خورده.
نظام اهل درس گرفتن از اشتباهات ، احترام به خواست اکثریت و تغییر سیاست های شکست خورده و ویرانگر خودش نیست ، چون بقای نظام به همون سیاست های مخرب و شعارهای متوهمانه بند هست.
اندک طرفدارها و حامیان باقی مانده ی نظام دلخوش به همین شعارها و توهمات هستن و تغییر ریل باعث ریزش همین ده درصد حامی هم میشه.
با حضور آقای جلیلی در راس دولت ج اسلامی ، آخرین بهانه ها و تیرهای ج اسلامی هم رها میشه و مملکت به سمت آشوب و ناامنی میره.
با توجه به ساختار قدرت و دست بسته ی رییس جمهور در سیستم حکمرانی ج اسلامی ، انتخاب آقای پزشکیان میتونه برای نظام ۴سال وقت بخره و نظام طی این مدت تجدید قوا کرده و مجدد راه اشتباه خودشو ادامه بده.
اما جلیلی میتونه فرشته نجات این سرزمین باشه و با سیاست هاش باعث نابودی حکومت ، خیزش ملت و درهم پیچیده شدن طومار نظام ج اسلامی بشه.
درهرحال دورنمای روشنی در انتظار این سرزمین نیست ، چه با پزشکیان چه بی پزشکیان...
نظرات