سالهای منجر به 1914 و آغاز جنگ جهانی اول عصر خوشی های بی پایان خانواده  های اشرافی در اروپا بود. از سال 1815 و شکست ناپلئون کنسرت سیاسی اروپا متشکل از قدرت های بزرگ آن عصر یعنی  امپراطوری روسیه ؛ امپراطوری اطرایش مجارستان که شامل بالکان هم میشد ؛ پادشاهی بریتانیا  و جمهوری فرانسه یکصد سال صلح را برای اروپا به ارمغان آورد. هیچ جنگ وسیع و تمام قاره ای روی نداد. اغلب برخوردهای نظامی در مقیاس کوچک و قابل مدیریت بودند.

 ساختار خانواده های اشرافی از چنان سرخوشی و انحطاط اخلاقی رنج میبردند که هرگونه رابطه ای را مجاز میدانستند.  روابط جنسی افسار گسیخته  و خارج از چارچوب مشروع ؛ خود ارضائی masturbation؛  عشقبازی با حیوانات Bestiality ؛  و حتی ابراز عشق و علاقه نا متعارف به اشیاء Objectophilia  مد روز شده بود. سالها بعد نویسنده ائی موقعیت اروپائی ها در سالهای قبل از 1914 را به سرنشینان کشتی تایتانیک تشبیه کرد که در داخل کشتی سرخوش بودند اما  نمیدانستند دارند به کوه یخ  ویرانگر جنگ جهانی اول نزدیک میشوند  که پایان همه این خوشی ها خواهد بود.   به عبارت دیگر غرق تایتانیک در آوریل سال 1912 هشداری بر غرق اروپای منحط در گرداب جنگ جهانی اول در تابستان سال 1918 بود.

فرانتس فون بایروس Franz von Bayros در 28 ماه می سال 1866 در زاگرب ایالت کرواسی به دنیا آمد. در آن زمان بالکان جزئی از امپراطوری اطرایش مجارستان ؛ وین مرکز موسیقی و سرخوشی های بی حساب جهان بود.وی از نمایندگان اصلی جنبش هنر منحط و یا Decadent Movementبه حساب می آید. هنری که به تصویر دغددغه های طبقات اشرافی می پردازد که پرداختن به لذات شهوانی در عیب ترین شکل آن دلمشغولی دیگری ندارند.

وی در هفده سالگی در آزمون ورودی  آکادمی هنرهای زیبای وین پذیرفته شد. بایروس از حلقه دوستان نزدیک  یوهان  اشتراوس بود و با دخترخوانده او، آلیس، در سال ۱۸۹۶ ازدواج کرد. سال بعد، بایروس به مونیخ رفت.

او در سال ۱۹۰۴ اولین نمایشگاه خود را در مونیخ برگزار کرد که با استقبال خوبی روبرو شد. از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ برای ادامه تحصیل به پاریس و ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۹۱۱، وی مشهورترین و بحث برانگیزترین اثر خود یعنی داستانهایی از میز آرایش (به انگلیسی: Tales from the Dressing Table) را خلق کرد، که بعداً برای آن دستگیر و ازآلمان تبعید شد. با بازگشت به وین، احساس می‌کرد که یک فرد خارجی است و وقوع جنگ جهانی اول احساس بیگانگی او را افزایش داد. کارهای او را می‌توان در موزه هنر متروپولیتن نیویورک یافت. وی در مجموع بیش از ۲۰۰۰ نقاشی را به تصویر کشید.

این هنرمند در سوم آوریل ۱۹۲۴ در وین، بر اثر خونریزی مغزی درگذشت. امسال مصادف است با یکصدمین سالگرد درگذشت وی.

با وجود حملات و انتقادهای زیادی که بر تابلوهای نقاشی وی وارد شده اما در حال حاضر کارهای وی اسناد غیر قابل انکاری از دوران خوشی های بی بند بار قبل از جنگ و انقلاب های سهمگین اوایل قرن بیستم در اروپا محسوب میگردند.

نمایش گالری در اندازه بزرگ