Turtleneck Sweater

Poem by Abbas Saffari
English translation by Ali Kiafar

I love the winter,
Only because of you.
For your warm winter clothes
That make you more beautiful
As it gets colder

For the waste-tight winter overcoat
That makes you look taller

For that white ski-neck sweater
That makes you so gorgeous
And every time you wear it,
Like a flower that blooms in the snow
Your face blossoms
From its tight collar

For that Cashmere scarf
That goes so well with a table under the sun
And a black coffee with milk

Year after year
Your presence delights me
Every day
In the clothes that make
The season short
And your taste unique
The clothes that I miss
In the middle of the summer

Those soft gloves
That are even warmer than my “hellos”
Which the desert-like smell of their leather
Is the mild scent of your hands
Until spring

And those tall bright leather boots
That annoy you
When, sat by a freshly brewed cup of tea,
You sink in the warmth of the coach
And won’t accept the offer
I have made to you, many times

That with all pleasure
I am ready to take on
The harmless mission of
Opening them up for you

I love the winter
For that umbrella
Whose shelter
You share with me in the rain
And no matter how warmly you have dressed
You still cozy up with me
Charmingly
In the empty line of the movie theater

I still cannot believe it
That year to year
I look forward
To a winter
That I have not cared to see.

پلیور یقه اسکی
عباس صفاری

زمستان را فقط
به خاطر تو دوست دارم
به خاطر لباس های گرم زمستانی ات
که هر چه سردتر می شود
زیباترت می کنند

به خاطر پالتوی کمر تنگی که قدت را
بلندتر نشان می دهد

به خاطر آن پلی ور سفید یقه اسکی
که محشر می کند
و هر بار که می پوشی اش
مثل گلی که باز شود در برف
چهره ات می شکوفد از یقه ی تنگش

به خاطر آن شال گردن کشمیر
که جان می دهد برای یک میز آفتابگیر و
قهوه ی تلخ با شیر

سال از پی سال
از حضور تو
حظ می کنم هر روز
در لباس هایی که فصل را کوتاه
و بی همتا می کند پسند تو را
لباس هایی که وسط تابستان هم
دلم برای دیدنشان
تنگ می شود

دستکش های نرمی
که از «های» من نیز گرم ترند
و بوی صحرایی چرمشان تا بهار
عطرملایم دست های توست

و آن چکمه های ورنی ساق بلند
که کفرت را گاهی در می آورند
وقتی کنار یک فنجان چای تازه دم
یک دنده وا می روی در گرمای مبل
و گوش نمی دهی به پیشنهاد من
که بارها گفته ام با کمال میل حاظرم
ماموریت بی خطر باز کردن بندشان را
به عهده بگیرم

زمستان را
به خاطر چتری دوست دارم
که سرپناهش را در باران
قسمت می کنی با من
و هر قدر هم که گرم بپوشی
یقین دارم باز
در صف خلوت سینما خودت را
دلبرانه می چسبانی به من

هنوز باورم نمی شود
که سال به سال
چشم به راه زمستانی می نشینم
که سال ها
چشم دیدنش را نداشته ام