شش ماه پیش که ایمان حضرات شریعتمدار از ساپورت پوشیدن بانوان ایرانی حسابی لرزیده و طاقت آنان طاق شده بود، در نوشته ای از جمله عرض شد:
آقا جان؛ دختران ایرانی از زمان کودکی و هفت هشت سالگی شروع کرده به مشکل آفرینی، بزرگتر که میشن دیگه واویلا.
با بیرون انداختن چند تار شوید از زیر حجاب اجباری و ساطع کردن اشعه مکشوفۀ پرزیدنت ابوالحسن خان بنی صدر، یا با نشان دادن قوزک پا، یا با چکمه پوشیدن، بالاخره یه جوری مومنان را حالی بحالی کرده از صراط مستقیم به زیگزاگ رَوی میکشانند.
هر چی هم فاطی کماندو ایکبیری صیغه کار و اصغر بسیجی بوگندو گشت های زحمتکش ارشاد زور میزنند باز حریف نمیشن.
تازگی ها هم که ترفند جدید میزنند و "ساپورت پوش" شده خروج فوج فوج شریعتمداران از دین مبین را افزایش داده اند.
________________
خبر جدید:
مطلب چند روز پیش یکی از روزی نامه های حضرات، خبر از تشدید مشکل شریعتمداران میدهد. بانوان ساپورت پوش، استوانه و دکمه را رها و "مانتو های هلالی و باز" پوش هم شده اند:
"یکی‌ـ‌دو سالی است پدیده «ساپورت‌پوشان» در کشور بویژه در کلانشهر‌ها به راه افتاده است. پدیده‌ای که شروع آن با چند برنامه از آکادمی گوگوش در شبکه «من و تو» ماهواره به راه افتاد و کم‌کم به یک اپیدمی ناهنجار اجتماعی تبدیل شد.
... در فصول گرم امسال پیش‌بینی‌ها محقق شد و جمعیت قابل توجهی از خانم‌ها به ساپورت‌های براق و رنگ بدن روی آوردند. پوششی که نه برای کاستن آستانه تحمل جامعه در برابر غرایز، بلکه مستقیما خانواده‌ها و مردهای متاهل را نشانه گرفته است. در بهار و تابستان ۹٢ دیگر خبری از مانتوهای دکمه دار نبود. تمام مغازه‌ها نه از مانتوهایی که به‌صورت استوانه‌ای و سنتی دوخته شده‌اند، بلکه از مانتوهایی که دوخت هلالی و باز دارند، پر شدند تا تهییج غرایز جامعه به حداکثر ممکن برسد."
در این روز پس از روز جهانی زن و بازداشت دیروز فعال حقوق زنان، بانو مریم ناصری در سنندج، مابقی مطلب شش ماه پیش تقدیم میشود. باشد که راهکاری باشد برای رهایی مومنان چشم هیز و شریعتمداران متاهل چشم چران، تنبان-محور و زود تهییج شونده از مشکل آنان با زنان ایران و مشکل متقابل زنان ایران با ایندست انسانهای سست عنصر حاکم بر ایرانزمین:
چون شور بختانه نیم بیشتر ایرانیها زن هستند و در این ۳۵ سال حاکمیت شریعتمداران استتار زورکی تن و بدن و پر و پاچه و سینه مینه آنها حتی زیر حجاب اجباری و زیر اون شلیته و زیر همه اونا "ساپورت" هم مشکل زا میباشد و چون میون مردها هم شُل مذهب فت و فراوانه و بسیاریشون هوادار زنها میباشند، سئوال:
آیا زمان آن نرسیده که مومنان یا چشماشونو درویش و عین قبل از انقلاب خوش عاقبت که زنها مینی ژوپ و بیکینی پوش بودن و یک در یکصد هزارم الان فساد و خروج از دین مبین نبود، عین آدمیزاد در کنار زنان زندگی کنند و یا صیغه جات و عیالهاشون با پرهیز از زین های پهن و باریک ، بار کجاوه کرده تشریف ببرند شبهه جزیره زادگاه فرهنگ مطبوعشان و یا کعبه موعودشان در کانادا؟
دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.
"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"
تبریک
دلمون پوسید