خبر و تفصیل   تجاوز گروهی جنسی     به او  "در برابر چشم فرزندش" از صدا و سیما پخش شد، ساکت نشد.

لات های   رسانه ای مانند   وحید یامین پور   را انداختند به جانش، ساکت نشد.

 تهدید به گرفتار کردنش در دعوای پُر هزینه حقوقی کردند، ساکت نشد.

 به پدر و مادر پیرش در ایران فشار می آورند و باز ساکت نمیشود.

از صغیر و کبیر حضرات آمدند تو گود، مصاحبه، راهپیمایی و سخنرانی  پشت سخنرانی  تا با "آزادی های یواشکی" مقابله کنند، ساکت نشد.

مسیح علی نژاد که اکنون در ژنو است تا  جایزه حقوق زنان را برای ساکت نشدنش از "نشست ژنو برای دمکراسی و حقوق بشر" دریافت کند، دیروز نوشت:

"فردا به جای همه شما زنان و مردان همراه با این صفحه ["آزادی های یواشکی] که در بلند کردن صدای زنانی که رسانه ای نداشتند نقش داشتید برای گرفتن جایزه معنوی به پاس همه این حضور ها و صداهای بلند شده بر روی سن خواهم رفت.

حالا دیگه صدا و تصویر شما از یواشکی های آلبوم های خانوادگی بیرون آمده و دنیا صدای خواست برابرخواهی شما را می شنود. همراه با هم صدای بلندتری داریم تا بگوییم آزادی و انتخاب و احترام سهم همه ماست. همراه هم باشیم برای نه گفتن به حجاب اجباری. بیش از سی سال است که هر بار می گویندالان وقتش نیست و دغدغه های مهمتری وجود دارد در حالی که شما همراهان این صفحه سکوت نکردند و با صدای بلند خواستار حق انتخاب پوشش به عنوان یکی از ساده ترین حقوق از دست رفته شان شدند."

همانطور که نزدیک یکسال پیش در یکی از مجموعه مطالب در باره او عرض شد، مسیح زده وسط خال:

مسیح علی نژاد خوب درک کرده که زن ستیزی نهادینه در نظام ۳۵ سال حاکمیت فاشیست ها بر ایران، که نماد آن حجاب زورکی است، مسئلۀ یک تکه پارچه نیست، کلیت حاکمیت حضرات وابسته به تداوم این تجاوز به حریم شخصی ایرانیان و زیر پا گذاشتن بدیهی ترین حقوق بشر است.

 مسیح، دست مریزاد و جایزه مبارک باشه. 

دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.

"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"

تبریک

بالا؛ یکی از واکنش های عمله های ظلم فاشیست های "اصلاح طلب" و غیرۀ حاکم.