یک فعال امور کارگران معادن طلای تکاب که خود در کارخانهی معدن طلای آقدره کار میکند، در گفتگو با دویچهوله دربارهی این معدن توضیح میدهد که صاحبان اصلی معدن آقایان "حاجی عباس نیری و برادرش مجید نیری از اعضای سابق سپاه پاسداران" هستند.
وی در ادامه میگوید: «تعداد ۶۰۰ نفر در معدن آقدره کار میکنند و کارخانه بدون وقفه ۲۴ ساعته کار میکند. میزان تولید طلا با احتساب آنچه که در اتاق طلا استحصال میشود، سالانه ۴ تن است که چیزی حدود ۱۴۰ میلیارد تومان برای اینها درآمد دارد. کسی از این آقایان حسابرسی نمیکند و کسی نمیپرسد که آنها با اینهمه درآمد چکار میکنند؟».
بالا از گزارش شش سال پیش دویچه وله " معادن طلای ایران، فقر و مرگ کارگران" از حال و روز اسف بار کارگران معدن طلای آق دره است. این همان معدنی است که چند روز پیش ١۷ کارگر معترض آن شلاق خوردند ↓ و آش و لاش شده و تازه باید جریمه نقدی هم بدهند. بلاگ اینجا.
حالا این خبر را هم بخوانید:
"مهدیار احمدی [نیری] فرزند مجید احمدی[نیری] یکی از مدیران کارخانه طلای آق دره تکاب است. این آقازاده ٢٠ ساله در کانادا به داشتن کلکسیون ماشین های لوکس و گران قیمت معروف است.
مجله autoblog هلند دربارهاش نوشته: در حالی که اکثر تینایجرها آرزوی یک بار سواری با استون مارتین را دارند، مهدیار احمدی قبل از آنکه گواهینامهاش را بگیرد Aston Martin DB۹ را داشت. کلکسیون ماشینهای او آرام آرام گسترش یافت طوری که پارکینگ خانه جوابگو نبود و خانواده مجبور شد خانه همسایه را بخرد و آن را تبدیل به پارکینگ ماشینهای مهدیار کند.»" گزارش کامل با عکسهای برخی از اتومبیلهای آقا مهدیار در اینجا.
آهای آقا مهدیار، صدقه سر تایر آستین مارتینت، یا گیربکس یکی از لامبورگینی هات، به پاپا جون و عمو جون پاسدارات بگو کارگرهاتون رو دیگه شلاق نزنن.
ایشالله در عوضش هرچی ماشین گرون دیگه تو دنیا هست بیاد تو پارکینگت تو کانادا پارک بشه.
در ضمن؛ تتمۀ حزب خائن توده، چپولان کاپوچینو نوش مشتق از آن و دیگر از ایندست شیفته جات "اصلاح" و تداوم فاشیسم خسته نباشن. عجب کلاه گشادی سر ملت ایران، خصوصاً مستضعفین/پرولتاریا گذاشتن.
دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.
"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"
تبریک
اگر اپوزیسیون لایق، کارآمد، تمامشمول و معتبری داشتیم امروز احتیاج به این قسمآیهدادنها و مزهریختنهاتون نبود...اون زمانی که این اراذل کثافت بوگندو داشتند جایپای خودشون رو در کریدورهای محافل سیاسی آمریکا و اروپا سفت میکردند، شما بیخاصیتهای حیفنون مشغول عزاداری برای هایده و فرخزاد و ویگن بودین و بازیچه اون یارو "هخا" شده بودین که قرار بود یه چارشنبهروزی با هواپیما بره ایران...یا اینکه اون مردک "همایون"توی آشغالدونی تلویزیون های لسآنجلس بهتون پرچم میفروختش...برین پی کارتون، بیعرضههای شوتعلی...
فرد عزیز.
توصیه من به شما و بقیه ایران دوستان راستین این است که گاه گاهی به چرندیات این لات بی سر و پای نیاکی، حالا چه شازده اس دولاش، چه آهنگش، چه مینیمالیستش یه توجه مختصری کنیم. زیرا از دشمن نادان میشه چیزهایی هم یاد گرفت!! یعنی اگه ما به جای سر و کله زدن با هم دیگه همه محکم پشت اون اپوزیسیونی بایستیم که هدف بی چون و چرایش سرنگونی این رژیم بسیار ضعیف و بی عرضه اسلامی و مجازات تک تک سران و طرفدارانش است ، ولایت فقیه و امت نیم درصدی اش در مقابل اولین شورش مسلحانه مردم ،باور کنید که یک هفته هم دوام نمیآورد.
حمال؛
ترجیح میدهم به رهایی ایران از نکبت اصلاح نشدنی فاشیسم دینی توجه کنم. ترول ها در این مهم جایی ندارند.
فکر میکنم بار دیگری هم این خاطره را گفته باشم، درست پیش از بازگشت به ایران و قتل توسط فاشیست ها، بار آخری که سعادت صحبت با شادروان سعیدی سیرجانی را داشتم ازجمله این پند او آویزه گوشم شده که حرفت را بزن، مخاطب خود را پیدا میکند.
به شما پیشنهاد میکنم در دام دهن به دهن شدن و یا حتی واکنش نشان دادن به آنان نشوید که آنزمان در زمین ترول ها خواهید بود و موجب خوشنودیشان. خرد جمعی را دستکم نگیرید، خوانندگان سره را از ناسره و نخاله جدا میکنند.
اینجا از معدود سایتها آزاد فارسی است، افکار و تجربیات خود را بدون توجه به پامنبری های خارج نشین فاشیست ها منتشر کنید.
کوتاه نیا، روزبه...خام نشو...از این "فرد" بپرس که با کجای تشکیل اپوزیسیون تمامشمول مساله دارد...با حذف محوریت رضای عقبافتاده یا با ایجاد و قبول نقش عملی برای مجاهدین؟ این پهلویچیا توان تحمل حتی موافقت هزلآلود و هجونشان بین مخالفین صریح و ضمنی پهلویها را ندارند...
فرد عزیز.
از آشنایی شما با شادروان سیرجانی آگاهی نداشتم. اگر وقتی شد لطفاً در این باره چند خط بنویسید.
پیشنهاد شما را حتماً در آینده در نظر خواهم داشت.
یکی از کارهای نابخشودنی پهلوی پایان دادن به نظام ارباب رعیتی بود که بحمدالله دوباره بازگشت. ارباب حال میکند و رعیت هم بیگاری میدهد و اگر نداد شلاق می خورد. با تشکر از توده ای های عزیز که از هیچگونه تلاش در رسیدن به این مقصود خودداری نکردند.