"کسانی که مرتکب جرمی میشوند که نقض کننده قوانين کشوراست، نمیتوانند پشت اينکه روزنامهنگار يا فعال سياسی هستند، پنهان شوند.
....ما در ایران کسی را به خاطر عقیده و نظرش زندانی نمیکنیم."
بالا از محمد جواد ظریف خوانساری وزیر امور خارجۀ فاشیست های "اصلاح طلب" و غیرۀ ایران کُش و ایران و یران کُن در مصاحبه تلویزیونی با چارلی رز است.
با در نظر گرفتن شواهد عینی انکار ناپذیر؛ این حرف ظریف مصداق بارز وقاحت در قباحت است.
البته همانند وقاحت در قباحت آیت الله فریدون روحانی شده در باره وجود نداشتن روزنامه نگار زندانی در ایران، این جدیدترین وقاحت در قباحت ظریف هم پس از اندکی غرولند به فراموشی سپرده خواهد شد و لالایی "اصلاح پذیری" فاشیست ها دوباره چپولان کاپوچینو نوش و دیگر از ایندست شیفته جات"اصلاح" و ادامۀ حاکمیت فاشیسم را به حالت خلسه بازخواهد گرداند.
سئوال:
چرا شیفته جات از وقاحت در قباحت لذت میبرند؟
دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.
"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"
تبریک
عکس بالا؛ یک شیفته جو گیر شده در استقبال از حاج آقا محمد جواد ظریف خوانساری (عکس زیر در برنامه چارلی رز).
پ.ن. برای نمونه به اینجا، اینجا، اینجا و اینجا هم سرکی بکشید.
در رژیم اون خدابیامرز هم دروغ استخوان نداشت. ولی عواقب و تبعات داشت. همان سرنوشتی که گریبانگیر خانواده هرزه, رذل و تمامیتخواه پهلوی گردید را در انتظار حکومت فاسد, وحشی و جنایتکار جمهوری اسلامی میبینیم. تمام.