تراژدی مرگ پریوش اکبرزاده ( عکس ↑) و دوست پسر او محمدحسین ربانی (عکس ↓)  نوۀ آیت الله ربانی شیرازی، دو جوان بیست و اندی ساله که با سرعت سرسام آور بالای دویست کیلومتر ماشین پورشه خود را ساعت ۴ صبح در تهران به درخت کوبیده و جان سپردند موضوع اصلی این چند سطر نمیباشد. ایکاش آهسته تر رانندگی میکردند، میماندند و از زندگی مشترک خود لذت میبردند.

اینکه انقلاب خوش عاقبت قرار بوده فاصلۀ طبقاتی زمان خوش استبداد طاغوت پهلوی را کمتر کند و بجای آن فاصله را به از جابلقا تا جابلسا افزایش داده هم مورد نظر نیست. دیگر جوانب امر هم باشد برای بعد.

غرض تنها طرح پرسشی بر پایۀ واکنش رهبر مادام العمر، غیر منتخب و قدر قدرت فاشیست های اسلامیست "اصلاح طلب" و غیره میباشد که گفته:

" جولان دادن برخی جوانهای سرمست غرور ثروت با خودروهای گران قیمت در خیابانها یکی دیگر از مظاهر ایجاد ناامنی روانی در جامعه است و نیروی انتظامی باید برای ابعاد مختلف ناامنی برنامه داشته باشد و با آنها مقابله کند."

سئوال:

جولان دادن اختلاس های میلیارد دلاری بدون عقوبت، قصرها، هواپیماهای  شخصی و .... حاصله از سرقت اموال ملی ایرانیان جزو "مظاهر ایجاد ناامنی روانی در جامعه" محسوب میشوند؟

دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.

"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"

تبریک

پ.ن. به اینجا، اینجا، اینجا و اینجا  هم سرکی بکشید.