The Rain

 

The rain taps
With tiny fingertips
On rooftops,
And windowpanes.

Children skip in the rain
Extending their hands from both sides.
They open their mouths toward the sky
Singing “Rain! Rain!”

Lovers hold each other’s hands
And listen to the rain.
It sobs slowly and constantly
Through old gutters.

Pine trees stand obliviously
With their green crowns in the rain.
They think of the earth
From where they came
And to where they will return.

Majid Naficy
October 1, 2006

باران

باران تقه می‌زند
با سرانگشتهای ریزَش
بر بام خانه‌ها
و جام پنجره‌ها.

کودکان ورجه‌کنان می‌دوند
دستهایشان را از دو سو گشوده‌اند
دهانهایشان را به سوی آسمان باز‌کرده‌اند
و می‌خوانند: "باران! باران!"

عاشقان دست یکدیگر را گرفته‌اند
و به صدای باران گوش می‌دهند
که از درون ناودانهای کهنه
آرام و یکنواخت می‌گرید.

کاجها بی‌اعتنا ایستاده‌اند
با تاجهای سبزشان زیر باران
به زمین می‌اندیشند
که از آن آمده‌اند
و به آن باز‌می‌گردند.

مجید نفیسی
اول اکتبر ۲۰۰۶