این اولین برخورد نزدیک من از نوع سوم با موسیقی کلاسیک بود!

 

شش هفت ساله بودم. یادم نیست در تلویزیون بود یا در رادیو که برای اولین بار آن را شنیدم. اما نام آهنگ و سازندهٔ آن در ذهنم نشست. یادم نیست موسیقی را چگونه شنیدم. چیزی که به روشنی به خاطر دارم به مدتی پس از آن مربوط می‌شود.

روزی در اتوموبیل پسرعمه که برای ماه عسل با نوعروسش برای چند روزی در نزد ما توقف داشتند به گشت و گذار مشغول بودیم و رادیو هم روشن بود و یکی از آن مسابقات معمول سرگرم کننده در آن در جریان بود. مجری به شرکت کنندگان گفت قطعه‌ای از موسیقی کلاسیک پخش می‌کنیم و هرکه زودتر نام آهنگ و سازندهٔ آن را اعلام کرد برنده است. سپس این آهنگ پخش شد. البته فقط بخش کوتاهی. بعد مدتی در انتظار پاسخ شرکت‌کنندگان به سکوت برگزار شد و کسی آن را نشناخت. در آن سکوت بود که من از صندلی عقب اتوموبیل گفتم «اپوس ۵۳ از شوپن».

دو صحنه را خوب به یاد دارم. یکی پوزخند زن و شوهر جوان به یکدیگر  از اظهار فضل من که سعی می‌کردند از من پنهان کنند، و دیگری قیافه‌هایشان و نگاهشان به یکدیگر وقتی که پاسخ سوال از سوی مجری برنامه اعلام شد!