با تشکر از خانم پارسی پور عزیز، باید «شیوا» را بخوانم. خیلی دوست دارم داستان علمی-تخیلی فارسی را مزه کنم. برایم جالب است که ما ایرانی ها خیلی کم به آینده فکر می کنیم، در همه زمینه ها بجز مسائل مالی. از مشکلات و فشارهای زمان حال به گذشته پناه می بریم و جواب ها را در اقکار اجدادمان می جوییم. شاید دلیلش این باشد که جامعه ی ما از دولت گرقته تا خانواده بطور کلی با نوآوری مشکل دارد. افرادی که ساز متفاوتی می زنند و افکار تازه و غیر متعارفی ارائه می کنند به گونه های مختلف ترد و تکفیر می شوند. بنابراین سیر در افکار تخیلی تشویق و تحریک نمی شود. در جامعه ای مثل آمریکا بر عکس است و سنت است که دائم مورد هجوم نوآوری قرار می گیرد. فکر می کنم با توسعه تکنولوژی رسانه ای و ارتباطات در ایران و دسترسی هر چه بیشتر افراد به افکار و اطلاعات جهانی خارج از جهارچوب های رسمی و سنتی، نحوه فکر کردن ما هم تغییر کند. در سال های اخیر حداقل در زمینه بازی های کامپیوتری و انیمیشن کارهای تخیلی و آینده نگر کم نبوده. مسائل چندان عمیقی در آنها مطرح نشده اما شاید در آینده...

؟؟؟؟

من نخستین بار «451 درجۀ فارنهایت» را در ایران خواندم و با دیگر نویسندگان این نوع نثر را هم با ترجمه های فارسی آنان بود که یکی از محبوب ترین سبک های خواندنیم شد.    بعد خودکشی ملی و جنگ و.......

ولی صحبت نو آوری نیست، منظور ازنگاه به تاریخ فقط برای خودشناسائیست، اگر تعصب غرب زدگی و غیره را کنار بگذاریم؛ ما اصلا نثر و قدمت نثر نوشتن نداشتیه ایم.  تا قبل از جمالزاده و هدایت که نثر به زبان  ساده و عاری از تظاهر را آوردند  ما به غیر از یکی دو نمونه (گلستان) چه داشتیم؟  امیرارسلان؟

ادبیات ما یعنی منطومه های که اگر تملق و دروغ نبوده؛ سهوا یا عمدا از سر تا پا کنایه بوده. رساله های «علمی» اسلامی هم که  راجع به انواع طهارت  اسلامی و کثافتهای موضوع های زیر شکمی بوده.  نوشته های قبل از اسلام هم که خط (درست) نداشتیم و مغ ها کنترل میکردند که الان دو ایزانشناس گیر نمی آوری که بتوانند با هم در تلفظ  واژه ها یا معنی آنان در یکی دو پاره ای که مانده توافق کنند.  

صحبت یک مرض ملیست که دروغ و کنایه و تعارف (عرفان و غیره) را ترجیح میدهیم. 

نمی دوستم که خانم پارسی پور داستان علمی تخیلی نوشته اند... باید حتما بخوانم....

البته این طور نیست که ایرانی ها زیاد علمی و تخیلی دوست ندارند ..دستکم در مورد هم نسل های من این طور نیست ... دلیل کم خوانی اما این بود که کتابهای چندانی در دسترس نبود به جز چند کتاب از آسیموف و ....

یکی از قدیمیترین و محبوبترین کتابهای علمی تخیلی که آن روزها می خواندیم سه گانه  کوه های سفید- شهر طلا و سرب و برکه آتش بود که کانون ترجمه کرده بود و خیلی هم طرفدار داشت.

در هر حال بسیار خوشحالم که خانم پارسی پور هم در جمع  دوستان ایرون دات کام هستند.

فكر ميكنم صادق هدايت در مجموعه سايه روشن خود داستاني دارد كه "س.گ.ل.ل" نام دارد. و شايد انرا بتوان از اولين داستانهاي دانش/تخيلي دانست.. 

مطلب جالبی‌ بود. مرسی‌ خانم پارسی‌پور. بدون اجازه، نوشته شما را در جایی دیگر کوپیدم، و بقول آقای میلانی عزیز «سرقت هنری» (۱) کردم که دوستان فیلم‌دوست درون مرزیِ من در آنجا نیز از این مطلب شما بهره‌مند شوند.

راستی‌، من هم به امید آنروز هستم که همه ما ثروتمند شویم (باشه، فقط من ثروتمند شوم) و بروم کاری را بکنم که واقعا دوست دارم. لوووول.

-----------------------

(۱) آقای میلانی همیشه میخواهند که حضار محترم از برنامه‌های مطالعات ایرانی‌ در دانشگاه استانفورد صدا برداری و فیلم برداری نکنند، چون قانون محترمه کپی‌ رایت شکسته میشود و این حرف ها. یک بار دیگر حوصله شون سر رفت و خیلی‌ شیک اعلام کردند اگر این کار را بکنیم (یعنی ما که در جلسه حضور داشتیم)، سرقت هنری است. حالا چرا مطالب فرهنگی و اجتماعی در رابطه با ایران که در جلسات و وب سایت‌های عمومی‌ مطرح میشوند کپی‌ رایت شده اند و ایرانیانی که خارج از آن سالن در دانشگاه استانفورد به سر می برند حق ندارند استفاده کنند (مخصوصاٌ که همین وب سایت ها در ایران توسط متولیان سانسور فیلتر شده اند و ایرانیان درون مرزی را از کسب دانش به این مطالب محروم کرده اند)، بحثی‌ دیگر است برای روزی دیگر. منظور اینکه خواستم در مورد خلقت (یعنی جنیسس) عبارت شیرین «سرقت هنری» توضیحی دهم. به حضرت عباس، کپی‌ رایتش متعلق به آقای عباس میلانی است.

راجع به آقای میلانی که میخواهند از هنر کاسبکاری کنند:

1. داداش باید اول هنر داشته باشی

2. جوابو  اصلی رو حواله میدم به شادروان بیژن مفید:

Mr. Fozooli, what is your beef with Mr. Milani. Why do you say cop (1)? I was trying to explain the origin of serghat honari. I didn't mean Dr. Milani is doing that. If you meant that, you are wrong and at best you're "moghrez."

(1) cop stands for "chert-o-pert."