۱ــ اگر نظامِ کثیفِ اسلامی در ایران سرنگون شود ـــ تشکیلِ یک حکومتِ پایدار و ریشه دار به این سادگی‌‌ها نخواهد بود، احتمالاً ۲ و یا ۳ سال طول خواهد کشید.

۲ــ می‌‌بایست این آزادیهای اساسی‌ را نام می‌‌بردید، قانونِ اساسی‌ باید دوباره نوشته شود، ۱۰۰٪ ایرانی.

۳ــ عفو عمومی کسانی‌ که پولِ مردم را دزدیدند، خونِ مردم را ریختند، ایرانیان را تبعید کرده و اموالشان را مصادره کردند؛ میسر نیست، نه می‌‌بخشیم و نه فراموش می‌‌کنیم.

۴ــ آشتی ملی با احزاب و دسته‌هایی‌ که شورشِ ۲۲ بهمن ۵۷ خورشیدی را پایه سازی کرده و با آخوندها همراهی کردند ـــ قابلِ اجرا نیست.

۵ــ  کمیسیونِ حقیقت یاب جنایت های ج.ا. سالهاست که مشغولِ جمع آوری مدرک و سند است، از این بابت هیچ مشکلی‌ نداشته و می‌‌دادنیم مقصرینِ اصلی‌؛ از ابتدای ۲۲ بهمن ۵۷ خورشیدی تا به حال کیستند!

۶ــ بنده شخصا با اعدام مخالف هستم، اما تغییرِ نظام است دیگر،... این احتمال دارد گروه‌هایی به وجود آیند تا یک سری از بی‌ شرف‌هایی‌ که دستشان به خونِ ایرانیان آغشته است ـــ ترور کنند، یا آن دسته که به خارج گریختند، اگر دولت‌ها آنها را بازپس دادند ـــ خوب است، اگر نه؛ این حدس زده می‌‌شود که این دسته جنایتکاران در همانجا اعدامِ صحرایی شوند. یک ریال نباید پولِ مملکت را خرجِ خائنین کرد.

۷ــ شاید بد نباشد در ابتدا یک دولتِ موقتِ نظامی شکل گرفته تا مملکت به روالِ تقریبا عادی باز گردد، این دولتِ نظامی می‌‌تواند امنیت را در کشور تضمین کرده و مراقب باشد تا تجزیه طلبها، مجاهدین و چپ‌های لعنتی مملکت را به آشوب نکشند، ارتش می‌‌توانند کمکِ خوبی‌ برای ایران باشد تا انتخاباتِ پاک در سرزمینمان انجام گرفته و یک حکومتِ مردمی و ایرانی به سرِ کار بیاید.