ما در گذاری قدم گذاشته‌ایم که خودی‌ها و ناخودی‌ها بیش از هر زمان دیگر سایه بر رفتارمان دارند. مایی که کاستی‌ها و تبعیض‌ها را در هر مقطعی از زمان با نافرمانی‌های مدنی معترض شدیم و مسیر دمکراسی را در صندوق‌های نصفه‌ونیمه‌ی رای دیدیم که همان را هم برنتابیدند و غم و اندوه را سال‌های سال در پستوخانه‌های دل‌‌های‌مان نهان کردیم تا یادمان نرود که در این آبادی باید زنده بمانیم.

ما هرگز انسان‌های نود روز پیش نخواهیم شد