برای اولین بار دوربینی که همواره به کیارستمی قدرتی خدای گونه و پرسش گر داده کار همیشگی اش را نمی کند و انگار به سمت خودِ او چرخیده و سوای آنکه عصبانیت کیارستمی از وظایف پدرانه یِ او ریشه گرفته اما گویی نه فقط از جسارت سرکشانه ای که می پندارد در بهمن هست که از سرکشیِ جسارت آمیز دوربین هم هست که مثل مرغ پر کنده ای دائم با لحن پرخاش جویش خودش را بیشتر برملا کرده و حتی برای اولین بار در آن سیمای سرد،قطره های عرقی نشسته و ردی از عصبانیت را نمایش میدهد که بروز تشنج آلودِ عواطف و احساسات درونی اوست.

زالو کیست؟ یادداشتی دربارۀ فیلم مستندِ ساخته بهمن کیارستمی