موضوع از این قرار است که اصولا رسمی اجتماعی مانند ازدواج، قدرت روایت‌کردن‌های شخصی را از کنش‌گران خویش دریغ می‌ورزد. شما دیگر کمتر قادر به روایتِ قصه‌های خویشتنِ خویش می‌شوید. امر فرهنگی همواره می‌تواند انسان‌ها را از توانایی قصه‌گویی، اخته سازد. یک‌هو به خود می‌آیید و می‌بینید قصه‌ی زندگی شما توسط دیگری، و قصه‌ی دیگری نیز توسط شما در حال روایت است. این شاید تیغی دو سویه باشد؛ کاهلی در خلق و ساختِ قصه‌های شخصی، لذت‌بخش است، اما نه برای همیشه.

داستان ازدواج‎‎