می‌خواستی جنازه شوی که خاک مادری‌ات پروارتر بود. دست‌کم یک گور آبرومند برایت دست و پا می‌کردند. در بیابان، باید بزم لاشخور و جک و جانور می‌شدی. در کراچی هم، تکه‌تکه‌ات بعد از نفله شدن، مشتری خودش را داشت. در دهان یوز هم باید با چشم باز رفت. مردن با چشمان بسته در بیابان یا وسط قاچاقچیان اعضای بدن که شرفی ندارد. پای جوخه اعدام تیرباران شوی بهتر است.

به چپم