تارنمای ایرانیان دات کم برای من شباهتِ عجیبی‌ به خانه پدری داشته که تو در آنجا متولد شده ـــ کم کم بزرگ شده و به مدرسه رفته ـــ اخبارِ شادی شنیده و اما شاهدِ غم و غصه نیز بوده ـــ نوجوانی به جوانی‌ رسیده ـــ یواشکی در گوشه‌ای از آنجا اولین دودِ علف را به کام کشیده و با دخترکانِ محل لاسی زده ـــ دیپلم گرفته و از آنجا رفته تا برای خودش دنیای دیگر دست و پا کند، حال این پرسش مطرح است که آیا من و شما می‌‌توانیم خانه‌ی پدری را فراموش کنیم؟

سالـهای دور از ایـرانیان دات کُـم‎‎