آوتیس سلطان‌زاده (سلطانوویچ) یا آوتیس میکائیلیان؛ کنشگر سیاسی کمونیست و اقتصاددان ارمنی‌تبار و همچنین از بنیان‌گذاران حزب کمونیست ایران بود.

سلطان‌زاده در سال ۱۹۳۲ از سوی حکومت ژوزف استالین به ضدیت با لنین متهم شد. در این هنگام، حزب کمونیست ایران منحل اعلام شد. اما سلطان‌زاده تا سال ۱۹۳۵ نیز به ضدیت با سیاست‌های اتحادیه احزاب کمونیست جهان به ویژه سیاست‌های آن در قبال مسائل ایران و انتقاد از دیوانسالاری شوروی ادامه داد.

در ارتباط با ارزیابی حکومت رضاشاه نیز، وی را ارتجاعی و واپسگرا ارزیابی می‌کرد و به همین دلیل با مواضع برخی از مطبوعات آن هنگام شوروی که رضاشاه را ملی و ضد امپریالیست معرفی می‌کردند سرسختانه مبارزه می‌کرد.

سلطان‌زاده دو بار با لنین دیدار و در رابطه با جنبش انقلابی کشورهای شرقی با وی به طرح مسائلی پرداخت که مبنای تزهای اتحادیه احزاب کمونیست جهان در ارتباط با مسئله ملی و مستعمراتی قرار گرفتند.

وی در ۱۶ ژوئیه ۱۹۳۸ (۲۵ تیر ۱۳۱۷) و در جریان تصفیه‌های دهه ۱۹۳۰ دوران استالین به اتهام «جاسوسی برای آلمان «نازی» تیرباران شد. پس از مرگ استالین و در دوران نیکیتا خروشچف، حزب کمونیست شوروی بار دیگر از وی اعاده حیثیت کرد.