اعتراف می‌‌کنم که وقتی‌ این فیلم را دیدم ـــ به سنِ قانونی نرسیده بودم، آپاراتچی‌ها ما را می‌‌شناختند، وقتی‌ که جمعیت زیاد بود ـــ دو ردیفِ نیمه آخر اختصاص به بچه‌ها و دیگر آشنایان بود، اینطوری کسی‌ پاپی ما نمی‌‌شد.

هنوز فیلم شروع نشده بود ـــ دستِ پسرها توی پر و پاچه‌ی دوست دخترهایشان حسابی‌ می‌‌جنبید، وقتی‌ داستان و صحنه‌های حساس بود ـــ دیگر تصور کنید چه چیزها می‌‌دیدید، همه جای دنیا اینگونه است، حتی همین حالا...

 داستان فیلم درباره‌ی بنجامین بردداک (داستین هافمن) است که به تازگی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده و اسیر وسوسه‌ی زنی مسن‌تر از خود، خانم رابینسون (آن بنکرافت) شده و در نهایت به دخترِ او الین ( کاترین راس) ـــ دل می‌بندد.

این فیلم در ایران با عنوان گراجوئت برای نخستین بار در تهران در سینما امپایر اکران شد و تماشای آن برای اشخاص کمتر از ۱۸ سال ممنوع شده بود. نمایش نخست آن با فروش خیلی خوب ۷ هفته طول کشید و این فیلم بار دیگر در تراس (سالنِ تابستانی) امپایر به مدت چند هفته نمایش داده شد. بعد از چند وقت این فیلم به شمیران نیز آمد.

هیچ وقت نفهمیدم چرا نامِ فیلم دقیق ترجمه نشده بود، شایعه شده بود که فیلم بازبینی شده و حسابی‌ ممیزی‌ها به جانش افتادند، زیاد به خاطر ندارم، سالها بعد فیلم را دوباره در سینما ـــ پاریس دیدم، به نظرم آمد بعضی‌ از صحنه‌ها در نسخه‌ی ایرانی ـــ دست‌خورده بودند، به هر حال فرقی‌ نمی کند، همه‌ی ما عاشقِ خانم رابینسون شدیم، همه‌ی ما پسرها؛ یک تجربه‌ی احساسی‌ ـ جنسی‌ با خانم رابینسون در زندگی‌ ـــ خودمان داریم، موسیقی فیلم زیبا و خاطره‌انگیز است.

تماشای این فیلم به دوستان سفارش می‌‌شود.