مواجهه با مجسمه‌های آفریقایی در حدود سال ۱۹۰۶ میلادی و نمایش مجموعه آثار سزان (پُل سِزان ۱۸۳۹ –  ۱۹۰۶، از تأثیرگذارترین نقاشان مدرن فرانسوی و همچنین یکی از برجسته‌ترین نقاشان پسادریافتگر) در سالب ۱۹۰۷میلادی ـــ عوامل اصلی سوق دادِن ژُرژ براک و پابلو پیکاسو به ابداع کوبیسم (زبانی نو در نقاشی مدرن) بین سالیان ۱۹۰۷ و ۱۹۱۴میلادی بود.

براک در این اثر با محدود کردن نقّاشی خود به رنگسایه‌ قهوه‌ای، اُخرایی و سبز و خاکستری بیشتر به فرم کارش تأکید می‌ورزد، او در حذف وحدت موضع ناظر، نقطه‌ی گریز، تابش نور، و خط افق از سزان پا فرا‌تر گذاشت، وی با تجزیه‌ی اشیا به عناصر هندسی و حجم‌گونه، فُرم را خودْسامان کرده و به آن تحرک می‌بخشید.

در سال ۱۹۱۱ میلادی براک شروع به گنجاندن حروف یا کلمات در ترکیب‌بندی‌ها کرد، هدف او تفسیر مفروضات یا استخراج یک فرم خاص از دل مفروضات نیست، بلکه او عناصر نابِ فرم را به کار می‌گیرد تا واقعیتی جدید بسازد؛ بدین سان، تصویر، خود به شیء تبدیل می‌شود، تابلوی گیتار، میوه‌ها و پارچ آب، در نسبت کارهای پیشین براک، کیفیت‌هایی که آثار کوبیست او را از آثار کوبیست پیکاسو متمایز می‌کرد، از جمله خصلت نقّاشانه ـــ آشکار‌تر می‌سازد.

از ژرژ براک، بیش از ۱۰ اثر در گنجینه‌ی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران نگه‌داری می‌شود که علاوه بر اثر مذکور، می‌توان به هایمن نیز اشاره کرد.