در کتابِ مشروطه ایرانی، نوشته ماشاءالله آجودانی آمده که؛ آخوند عبدالله بهبهانی (عنوان آیت الله؛ از سال ١٣٠١ خورشیدی رواج پیدا کرده و اصلا قبل از آن چنین عنوانی وجود نداشته است) ـــ یا آنطور که صدایَش می کردند؛ «شاه سیاه» (از بس که اخاذی پسرانَش ـــ امانِ کسبه طهران را بریده بود)، در بحبوحه جنگ ایران و عثمانی بر سر اراضی شمال غرب کشور در زمان سلطان مظفرالدین شاه قاجار، بنفع دولت عثمانی فتوا می دهد که خشم تمام مسئولان دولتی را برمی‌انگیزد، بعد که صدا بالا می رود ـــ با مراجعه به سفارت عثمانی فتوایَش را پس می گیرد.