در حالِ کار در زمینه‌ی مارش‌های نظامی آلمان برای یک مستندِ تاریخی موسیقیایی بوده که از روی کنجکاوی در گوگل جستجویی کرده (۱۲۲٫۰۰۰ مورد) و متوجه شدم که علاقه‌ی ایرانیانِ امروزی به این سبک موسیقی‌ ـــ نسبت به خیلی‌ از کشورها (آمریکا، کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی، آسیا، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا و..) بالا بوده و ویدئوهایی در این زمینه در تارنَمای آپارات انتشار یافته است.

تارنماها‌ی دیگری نیز وجود دارد (همه از ایران به روز می‌‌شوند) که در این زمینه صحبت کرده و اطلاعاتِ تاریخی به علاقمندانِشان می‌‌دهند، بعضی‌ از تارنماها بی‌ طرف بوده و اما چندی از آنها ترویج نازیسم و فاشیسم کرده که سخت تعجب کردم (در صفحه‌ی اول پرچمِ نازی‌ها دیده نمی‌‌شود، در داخلِ تارنماها قضیه فرق می‌‌کند، مخصوصا جنبشِ نئونازی ایران که رسما از اسفند ۱۳۸۶ خورشیدی آغاز به فعالیت کرده است)، البته از قبل می‌‌دانستم که عده‌ای بارِ سیاسی این قضایا را به غلط درک کرده و بهره برداری اشتباه می‌‌کنند، این تارنماها را به گوگل معرفی‌ کردم، باید دید چه تصمیمی مقاماتِ گوگل خواهند گرفت.

در موردِ ویدئوها قضیه تا حدی بهتر است، به نظر می‌‌آید فقط جریانِ نظامی و موسیقیایی این مارش‌ها (به ویژه سرود های ورماخت؛ به مجموعه نیروهای مسلح آلمان از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۵ میلادی گفته می شود) ـــ موردِ علاقه‌ی این ایرانیان است، قسمتی‌ از این مارش‌ها و سرودهای نظامی آلمانی (هفتاد درصد مجاز است، اشکالِ اساسی‌ موسیقی‌ آن نبوده و بلکه نوع شعر است) ـــ استفاده شده در جنگ جهانی‌ دوم همچنان ممنوع بوده و در بعضی‌ از کشورها ـــ با افرادی که آن را انتشار می‌‌دهند (اگر یک نفر می‌‌خواهد یک صفحه گرامافون قدیمی‌ این موسیقی‌ را خریده و یا بفروشد ـــ اشکالی ندارد، مثلِ وسایلِ نظامی جنگ جهانی‌ دوم، بنده از خریدارانِ این عتیقه جات هستم) ـــ برخورد می‌‌شود، با این حال عده‌ای هستند که از معانی این موسیقی‌ نظامی ـــ دانش و بینشِ خاص نداشته و تنها از روی خوش آمدن ـــ بدانها گوش می‌‌دهند.

اَمان از دستِ ایرانیها.