وحشت از مرگِ سیاه ـــ اثر غیرمنتظره‌ی دیگری نیز داشت، شوخ طبعی بسیار تاریک، آن زمان (سرایت طاعون سیاه در اروپا ـــ در سده‌های میانه بیداد می کرد، همه‌گیری طاعون ـــ باعث مرگ نزدیک به یک سوم جمعیت سراسر اروپا ـــ یعنی حدوداً ۳۵ میلیون نفر گردید، شهرها به دلیل تراکم جمعیت زیاد، تلفات و آسیب‌های بیشتری متحمل شدند، گفته می شود که ضربات روحی ناشی از طاعون ـــ باعث افزایشِ ایمان و تقوا در اروپا گردید) طاعون اغلب از طریقِ دید های عجیب و غریب دیده می شد، مضمونِ رقصِ مرگ که در تصویر می بینیم ـــ نمونه‌ی بارزِ این موضوع است.

رقص مرگ به معنای نشان دادن مرگ بود که رقص کنان ــ انسانها را می رُباید، چه روح و چه جسم، چه شوالیه و چه اسقف...

این نقاشی دیواری که در تصویر می‌‌بینیم ـــ اثری از جاکومو بُرلونِ دِ بوکیس است که به روی دیواری در شهر کُلوسونه ـــ در استان بِرگامو، در ایتالیا نقاشی شده است.

نقاشی ـــ اسکلتِ چندین شخصیت ــــ از طبقاتِ مختلف اجتماعی آن دوران را نشان داده که می روند تا در رقصِ مرگ شرکت کنند، در تصویر ملکه‌ای می‌‌بینیم که به همراهِ افرادش مشغولِ پخشِ طوماری حاوی پیامی شاعرانه هستند، دو اسکلتِ دیگر با کمان و آرکیبوس ( اسلحه‌ای طولی بوده كه در قرن ۱۵ میلادی در اروپا استفاده می شد) مشغولِ کُشتنِ مردم بوده و گروهی از افراد قدرتمند ـــ تنها و نا امید در حال ارائه اشیا قیمتی و التماس برای رحمت هستند، مرگ علاقه ای به ثروت دنیوی آنها ندارد، او فقط زندگی آنها را می خواهد.

در آخر می توان در زیر پاهای او ـــ تابوتی از سنگ مرمر را دید که شاملِ اجساد یک امپراطور و یک پاپ است، آنها توسط حیوانات سمی احاطه شده که به معنای این است که مرگ برای همه ـــ سریع و بی‌ رحم خواهد بود.

بعد از افزایشِ ایمان و تقوای اولیه در اروپا ـــ کلیسا که در برابر مردم بی پاسخ مانده بود ـــ خرافات را میان آن‌ها ترویج داد، از اعمال کلیسا با وجود تلاش‌های پاپ کِلمنت ششم و پاپ بونیفاسِ هشتم برای جلوگیری از آن، توسل به تئوری‌های توطئه، سوزاندن یا دار زدن یهودیان، کولی‌ها، بیگانگان و جادوگران بود که به نوعی مقصر این بلاها ـــ محسوب می‌شدند.

مرگ سیاه ـــ آغازی غیررسمی بر انسان مدرن بوده که حتی تا به الان نیز از نتایجِ وحشتناکِ آن ـــ درس نگرفتیم، کووید ۱۹ همچنان ما را تحتِ محاصره داشته و رقصِ مرگ ادامه دارد.