آندره گدار (به فرانسوی: André Godard) (زادهٔ ۲۱ ژانویه ۱۸۸۱ میلادی – درگذشتهٔ ۳۱ ژوئیه ۱۹۶۵ میلادی)، معمار و باستان‌شناس فرانسوی بود.
او در اوایل دورهٔ پهلوی به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد. مسئولیت‌های او نظیر مدیر ادارهٔ عتیقیّات (باستانشناسی و موزه)، فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران (با همکاری همسرش یدا گُدار و ماکسیم سیرو)، انتشار نشریهٔ باستانشناسی، بنیان‌گذاری دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، ریاست و استادیِ همین دانشکده در آغاز، وی را مهم‌ترین شخصیت خارجیِ معماری دورهٔ رضا شاه پهلوی قرار می‌دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت.
از مهم‌ترین کارهای اجراشدهٔ وی می‌توان به موزهٔ ایران باستان، حافظیه در شیراز، موزهٔ آذربایجان در تبریز، مدرسهٔ ایرانشهر در یزد و ساختمان سه‌گوش در اهواز اشاره کرد.
ایدهٔ طراحی موزهٔ ایران باستان در زمان وزارت علی‌اصغر حکمت شکل گرفت. طراحی موزه به آندره گُدار واگذار شد و او به سال ۱۳۱۳ خورشیدی نقشه‌های ساختمان را تهیه کرد. ساختمان موزه در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید و ریزه‌کاری‌های داخلی و نصب ویترین‌ها و چیدن اشیا و تهیهٔ زیرنویس برای آن‌ها و سایر موارد فنی دو سال طول کشید و موزه رسماً در سال ۱۳۱۸ افتتاح شد (شیبایی، ۱۳۵۵، ۵۴-۵۳) >>>
نظرات