نيويورك ديشب، شبى بود، فراموش نشدنى... گوگوش از ٣ تا ٢٨ سالگى، كه ممنوع صدا و تصوير شد، ستاره همه فن حريفِ ايران زمين بود. و بعد از ٢١ سال حبس در خانه، باز ٢٠ سال است كه براى ما ميخواند و با انرژى باور نكردنى روى صحنه، دل هاى ما را, چون فائقه آتشين، شعله ور ميكند. آهنگ هايش را كلمه به كلمه با او ميخوانيم و اشك ميريزيم، گاه ميرقصيم و گاه در بهت و سكوت تنها نگاهش ميكنيم... كه چه شاهكار و اعجوبه ايست اين زن... صدايش، ريسمانِ محكميست كه خاطرات چندين نسل را به هم وصل ميكند... مادربزرگها، مادرها، بچه ها، نوه ها و حتى نتيجه ها ! ملتى را نميشناسم كه همانند "گوگوش" را داشته باشند... و ما او را داريم. سَر و جانت سلامت. تورِ گوگوش و مارتيكِ نازنين در امريكا و اروپا ادامه دارد.